Fossatum Africae
Günümüz dünyasında, Fossatum Africae hem uzmanların hem de kamuoyunun büyük ilgisini çeken bir konu haline geldi. Fossatum Africae'in etkisi, başkalarıyla ilişki kurma şeklimizden çevre üzerindeki etkisine kadar günlük hayatımızın tüm yönlerini kapsar. Teknolojik ilerleme ve toplumdaki ilerlemelerle birlikte Fossatum Africae akademik, ticari ve sosyal alanlarda giderek daha alakalı bir konu haline geldi. Bu makalede, Fossatum Africae'in günümüz dünyasındaki rolünü ve önemini daha ayrıntılı olarak inceleyerek sonuçlarını, zorluklarını ve fırsatlarını analiz edeceğiz.
| Fossatum Africae | |
|---|---|
| Cezayir ve Tunus | |
 Siyah çizgiler, Baradez'e (1949) göre Fossatum Africae'nin 4 bölümünün yaklaşık güzergahını göstermektedir. | |
| Tip | Kale |
| Yapı tarihçesi | |
| İnşa | MS 122 |
| İnşa ettiren | Roma İmparatorluğu |
Fossatum Africae ("Afrika hendeği"), Roma İmparatorluğu döneminde Afrika'daki imparatorluğun güney sınırlarını savunmak ve kontrol etmek için inşa edilmiş, Kuzey Afrika'da 750 km veya daha uzun bir mesafeye yayıldığı iddia edilen bir veya daha fazla doğrusal savunma yapısıdır. Roma Afrika'sındaki büyük sınır sisteminin bir parçası olduğu düşünülmektedir.
İmparatorluğun Britanya'daki kuzey sınırlarından biri olan Hadrian Duvarı ile birçok yapısal benzerliğe sahip olduğu düşünülmektedir.
Bibliyografi
- Baradez, J (1949). Fossatum Africae. Recherches Aériennes sur l'organisation des confins Sahariens a l'Epoque Romaine. Arts et Métiers Graphiques, Paris.
- Basset, R. (1905). "La légende de Bent el Khass", Revue Africaine v. 49 p. 18-34.
- Gsell, S. (1903). "Le Fossé des Frontières romaines dans l'Afrique du Nord." Mélanges Boissier, pp. 227–234.
- Trousset, P. (1980) "Les milliaires de Chebika (Sud tunisien)." Antiquités africaines, v. 15 pp. 135–154.
- Trousset, P. (2009). "Pénétration romaine et organisation de la zone frontière dans le prédésert tunisien" in: L’Africa romana. Ai confini dell’Impero: contatti, scambi conflitti. Atti del XV convegno di studio. Tozeur, 11–15 dicembre 2002. Carocci, Rome, pp. 59–88.