Nükleer paylaşım

Bu makale, bu konuyla ilgili küresel ve eksiksiz bir vizyon sağlamak amacıyla Nükleer paylaşım konusunu farklı perspektiflerden ele alacaktır. Nükleer paylaşım ile ilgili farklı yönler analiz edilecek ve sosyal, ekonomik, politik ve kültürel düzeydeki etkileri incelenecektir. Ayrıca bu alandaki son araştırma ve gelişmeler incelenecek, ayrıca alanda uzman ve uzman kişilerin görüşleri de incelenecektir. Nükleer paylaşım, ayrıntılı ve titiz bir çalışmayı hak eden, büyük ilgi gören ve güncel bir konudur; bu nedenle bu makale, önemini ve kapsamını anlamak için kapsamlı bir vizyon sağlamayı amaçlamaktadır.

  Nükleer paylaşım
  Hiçbiri, fakat NSYÖA'yı imzalamış

Nükleer paylaşım, NATO'nun nükleer caydırıcılık politikasında bir konsept. Buna göre nükleer silahı olmayan NATO üyesi ülkeler kendi topraklarında nükleer silahı olan NATO üyesi ülkelerin nükleer silahlarını bulundurmaktadır. NATO'da nükleer silaha sahip ülkeler ABD, Birleşik Krallık ve Fransa'dır; ancak nükleer paylaşıma sadece ABD silah sağlamaktadır. Kasım 2009 itibarıyla Almanya, Belçika, Hollanda, İtalya ve Türkiye ABD'nin nükleer silahlarına ev sahipliği yapmaktadır. Kanada 1984'e kadar, Yunanistan ise 2001'e kadar nükleer silahlara ev sahipliği yapmıştır.

Kaynakça

  1. ^ a b Malcolm Chalmers and Simon Lunn (Mart 2010), NATO’s Tactical Nuclear Dilemma, Royal United Services Institute, 7 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 16 Mart 2010. 
  2. ^ "Der Spiegel: Foreign Minister Wants US Nukes out of Germany (2009-04-10)". 14 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2014. 
  3. ^ John Clearwater (1998), Canadian Nuclear Weapons: The Untold Story of Canada's Cold War Arsenal, Dundurn Press Ltd, ISBN 1-55002-299-7, erişim tarihi: 10 Kasım 2008 
  4. ^ Hans M. Kristensen (Şubat 2005), U.S. Nuclear Weapons in Europe (PDF), Natural Resources Defense Council, s. 26, 23 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF), erişim tarihi: 2 Nisan 2009 

Dış bağlantılar