Sovyetler Birliği'nin Sincan'ı işgali

Günümüz dünyasında Sovyetler Birliği'nin Sincan'ı işgali toplumda sürekli ilgi ve alaka duyulan bir konudur. Günlük yaşam, küresel ekonomi veya çevre üzerindeki etkisi nedeniyle Sovyetler Birliği'nin Sincan'ı işgali birçok çalışma ve tartışma alanında ön plana çıkmıştır. Sovyetler Birliği'nin Sincan'ı işgali'e olan ilgi artmaya devam ettikçe, bunun modern yaşamın çeşitli yönleri üzerindeki etkilerini ve sonuçlarını anlamak önemlidir. Bu makalede Sovyetler Birliği'nin Sincan'ı işgali'in farklı yönlerini ve etkisinin dünyamızı nasıl şekillendirdiğini inceleyeceğiz.

Sovyetler Birliği'nin Sincan'ı işgali
Kumul İsyanı
TarihOcak-Nisan 1934
Bölge
Sonuç Ateşkes.
Sincan ikiye bölündü.
Taraflar
 Çin  Sovyetler Birliği
Sincan
Rus İmparatorluğu Beyaz Ordu
Torgut Moğolları
Komutanlar ve liderler
Çin Cumhuriyeti (1912-1949) Çan Kay Şek
Çin Cumhuriyeti (1912-1949) Ma Zhongying
Çin Cumhuriyeti (1912-1949) Zhang Peiyuan (ölü)
Çin Cumhuriyeti (1912-1949) Ma Hushan
Çin Cumhuriyeti (1912-1949) Ma Shih-ming
Sovyetler Birliği Josef Stalin
Sovyetler Birliği General Volgin
Sovyetler Birliği İshak Bey
Sheng Shicai
Rus İmparatorluğu General Bekteyev
Rus İmparatorluğu Albay Proşkukarov
Güçler
10.000 Hui asker
3.000 Han askeri
7.000 Kızılordu askeri
Binlerce Beyaz Ordu askeri
Binlerce Moğol
Kayıplar
Ağır Ağır

Sovyetler Birliği'nin Sincan'ı işgali (Çince: 蘇聯入侵新疆), 1934'te Sovyetler Birliği'nin Çin'in kuzeybatı Sincan eyaletinde askerî harekâtıydı.

Sheng Shicai, 1932'de Moskova'ya bir mektup gönderdi ve ideolojik fikirlerini bu mektupta belirtti. Nisan 1933'te Sheng, Sincan'ın yeni valisi oldu. Sheng, Ekim 1933'te Moskova'ya iki temsilci gönderdi. Bu Sheng aracılığıyla Sovyetler Birliği'ni Sincan'a asker göndermeye davet etti.

Ocak 1934'te General Ma Zhongying'in birlikleri, Urumçi'yi kuşattı. Sovyetler, bu kuşatmaya OGPU sınır birliklerinin iki tugayının yürüyüşü ve Sovyet Hava Kuvvetleri uçaklarının doğrudan müdahalesi ile tepki gösterdi. Toplamda, Kızılordu yaklaşık 7.000 kişiden oluşuyordu. Sovyetler ayrıca kimyasal silahta kullandı. Harekât sırasında Beyaz Rus güçleri Kızılordu ile aynı safta yer aldı.

Şubat 1934'te Sovyet temsilcileri Hoca Niyaz'a bir anlaşma sundular. Niyaz anlaşmayı kabul etti ve Sincan eyaletinin sivil valisi oldu. Ancak bu rolde büyük ölçüde güçsüz kaldı.

Sovyet desteğiyle, valisi Sheng'in birlikleri Tapançeng'i ele geçirdi. Ma'ın askerlerinin çoğu, Sincan'ın komşu eyaleti olan Kansu'ya kaçtı. General Ma Zhongying, birliklerinden bazılarıyla birlikte güneye doğru hareket etti. Orada askerler Doğu Türkistan İslam Cumhuriyeti'ni Kaşgar ve çevresinde yağmaladılar. Nisan ayında, Sheng Shicai'nin eyalet ordusundan 10.000 asker Kaşgar'a yürüdü ve onu ele geçirdi. Güneydeki Dunganistan haricinde, eyalet valisi Sheng daha sonra tüm eyaleti kontrol altına aldı.

Kaynakça

  1. ^ Howard L. Boorman; Richard C. Howard; Joseph K. H. Cheng (1970). Biographical dictionary of Republican China, Volume 3. Columbia University Press. s. 122. ISBN 0-231-08957-0. 19 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
  2. ^ a b c Pearson, Graham S. "Uses of CW since the First World War". Federation of American Scientists. 10 Eylül 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
  3. ^ "Iqbal Chand Malhotra: Red Fear: The China Threat, London: Bloomsbury 2020, S. 128". 19 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
  4. ^ Dickens, Mark (1990). "The Soviets in Xinjiang 1911–1949". OXUS COMMUNICATIONS. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
  5. ^ "Jamil Hasanli: Soviet Policy in Xinjiang: Stalin and the National Movement in Eastern Turkistan, Lanham (MD): Rowman & Littlefield 2020, S. 32". 19 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
  6. ^ "Michael Dillon: Xinjiang and the Expansion of Chinese Communist Power: Kashgar in the Early Twentieth Century, London: Routledge 2014, S. 40". 19 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021.