Tersane tercümanı

Bu yazımızda toplumun çeşitli kesimlerinde ilgi ve tartışma konusu olan Tersane tercümanı konusunu derinlemesine inceleyeceğiz. Tersane tercümanı, uzmanların, akademisyenlerin, profesyonellerin ve genel kamuoyunun ilgisini çekerek, günümüzdeki önemi, sonuçları ve geçerliliği konusunda çok çeşitli görüş ve bakış açıları oluşturdu. Kapsamlı bir analiz aracılığıyla Tersane tercümanı'in temel yönlerini, farklı bağlamlardaki etkisini ve geleceğe yönelik olası sonuçlarını inceleyeceğiz. Aynı şekilde, bu konuya kapsamlı ve çok boyutlu bir vizyon sunmak amacıyla Tersane tercümanı etrafında geliştirilen çeşitli yaklaşım ve teorilere değineceğiz.

Tersane tercümanı (Osmanlıca: tersâne terdjümân-ı, Yunancaδραγουμάνος του στόλου), Osmanlı İmparatorluğu'nda 18. yüzyıldan 19. yüzyılın başlarına kadar Fenerli Rumlar tarafından yönetilen kıdemli makama verilen addı. Kaptan-ı derya'nın başvekili olarak, tersane tercümanı, Cezayir-i Bahr-i Sefid Eyaleti sınırları içerisindeki adaların ve kıyıların çeşitli özerk topluluklarının yönetiminde öncü bir rol oynadı.

Tarih

Makam, 1701 yılında, yine Fenerli Rumların yönettiği Bâb-ı Âli'nin büyük tercüman makamının başarısı nedeniyle oluşturuldu. Tersane tercümanı görevi, genellikle Bâb-ı Âli tercümanlığı görevine bir basamak taşı olarak hizmet etti. Bütün tercümanların imparatorlukta yaygın olarak kullanılan üç dili, (elsine-i selase) yani Arapça, Farsça ve Türkçe'yi bilmesi ve bir dizi yabancı dilde (genellikle Fransızca ve İtalyanca) yetkin olması gerekiyordu, ancak bu görev, normal tercümanlığın ötesine geçti. Tersane tercümanı, Osmanlı donanmasının başkomutanı ve Cezayir-i Bahr-i Sefid Eyaleti valisi Kaptan-ı derya ile donanmanın vergi tahsilatına ve idari sorunların çözümüne yönelik yıllık seferleri sırasında görüşülen, çoğunlukla Yunan ve Hristiyan ada sakinleri arasında aracı görevi görüyordu. Görev ayrıca gemi inşası ve deniz operasyonları için sorumluluklar da içeriyordu.

Makamın 150,000 kuruşluk geliri, Fenerli Rumlar arasında görevi devralmak için yoğun bir rekabete yol açtı. Bu rekabet öylesine yoğundu ki, Osmanlı yetkililerine rüşvet verilmesine kadar gitti. Bu rüşvetler, daha sonra Hristiyan nüfustan "yeni tercümana katkı vergisi" (Yunancaβοήθεια της νέας δραγομανίας) olarak bilinen özel bir vergiyle geri alındı. Makam sık sık el değiştirdiğinden, sıradan insanlar üzerinde büyük bir yük haline geldi. Ayrıca tercümanın, maaşları ve masrafları adalardaki vergi gelirleriyle ödenen vekil (Yunancaβεκίλης), yazışma sekreteri ve haberciden oluşan bir personel kadrosu vardı.

Makamın, Ege adalarının idaresindeki rolü önemliydi, çünkü vergileri paylaştırma ve davaları kendileri değerlendirerek veya temyiz hakimleri atayarak özerk yerel yönetimleri denetleme hakları vardı. Kaptan-ı derya'nın iznini gerektiren, ölüm cezasına kadar giden farklı cezalar uygulayabiliyorlardı. Tercümanlar, idari görevleri dışında aktif olarak eğitimi teşvik ettiler, kiliselere bağışta bulundular, adaların örf ve adetlerini kanunlaştırdılar ve Ortodoks ve Katolik adalılar arasındaki anlaşmazlıklara müdahale ettiler.

Tersane tercümanları listesi

İsim Portre Görev süresi Notlar
Yanakis Porfiritis 1701–1710
Konstantin Ventura 1713–1731
Georgios Ramadani 1731–1743
Nikolas Mavrogenes 1744–1750

1756–1759

Önceden Eflak Prensi (1786–1789)
Stefanos Dimakis 1762–1763
Konstantin Moruzi 1764–1765 Önceden Bâb-ı Âli tercümanı (1774–1777)
Stefanos Mavrogenes 1765
Nikolas Rosetti 1765–1767
Manuel Argiropoulos 1767–1768
Konstantin Hancerli 1790–1797 Önceden Eflak Prensi (1797–1799)
Drakozade Aleko Bey 1797–1799 Önceden Bâb-ı Âli tercümanı (1799–1801), Boğdan Prensi (1801–1802) ve Eflak Prensi (1819–1821).
Yanaki N. Karaca 1799–1800 Önceden Bâb-ı Âli tercümanı (1808).
Panayot Moruzi 1803–1806 Önceden Bâb-ı Âli tercümanı (1809–1812).
Mihail Hancerli 1806–1807 1. dönem
Yakovos Argiropulos 1809 Önceden Bâb-ı Âli tercümanı (1812–1817)
Mihail Hancerli 1810–1811 2. dönem.
Konstanin Mavrogenes 1811–1816
Mihail Manos 1816–1818
Mihail Moruzis 1818–1821

Kaynakça

  1. ^ a b Eliot 1900, s. 307.
  2. ^ Pallis 1964, s. 110.
  3. ^ a b c d e Vakalopoulos 1973, s. 243.
  4. ^ a b Philliou 2011, s. 11.
  5. ^ Vakalopoulos 1973, ss. 243–244.
  6. ^ a b c d e f Philliou 2011, s. 183.
  7. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q Philliou 2011, s. 184.
  8. ^ a b c d e Philliou 2011, s. 185.

Bibliyografya

  • Eliot, Charles (1900). Turkey in Europe. Londra: Edward Arnold. 
  • Pallis, A. A. (1964). "The Phanariots – A Greek aristocracy under Turkish rule". Greek Miscellany: A Collection of Essays on Mediaeval and Modern Greece. Atina. ss. 102-124. 
  • Philliou, Christine M. (2011). Biography of an Empire: Governing Ottomans in an Age of Revolution. Berkeley, Los Angeles and London: University of California Press. ISBN 978-0-520-26633-9. 22 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2022. 
  • Vakalopoulos, Apostolos E. (1973). Ιστορία του νέου ελληνισμού, Τόμος Δ′: Τουρκοκρατία 1669–1812 – Η οικονομική άνοδος και ο φωτισμός του γένους (Έκδοση Β′) [History of modern Hellenism, Volume IV: Turkish rule 1669–1812 – Economic upturn and enlightenment of the nation (2nd Edition)] (Yunanca). Selanik: Emm. Sfakianakis & Sons. 
  • Sfyroeras, Vasileios V. (1965). Οἱ δραγομάνοι τοῦ Στόλου: Ὁ θεσμός καὶ οἱ φορεῖς [The Dragomans of the Fleet: The Institution and the Office-holders] (Yunanca). Atina.