Realisme is een van die dominante denkrigtings in internasionale verhoudingsteorie, wat die "Realpolitik" staatsmanskap van die vroeë moderne Europa teoreties formaliseer. Alhoewel dit 'n hoogs diverse liggaam van gedagtes is, word dit verenig deur die oortuiging dat wêreldpolitiek altyd en noodwendig 'n veld van konflik is tussen akteurs wat rykdom en mag nastreef. Die teorieë van realisme word gekontrasteer deur die koöperatiewe ideale van liberalisme in internasionale betrekkinge.
Realiste word in drie klasse verdeel op grond van hul siening van die wesenlike oorsake van interstaatlike konflik. Klassieke realiste glo dit volg uit die menslike natuur; neorealiste skryf dit toe aan die dinamika van die anargistiese staatstelsel; neoklassieke realiste glo dit spruit uit beide, in kombinasie met binnelandse politiek. Neorealiste word ook verdeel tussen defensiewe en offensiewe realisme. Realiste spoor die geskiedenis van hul idees terug deur die klassieke oudheid, beginde met Thukydides
Realisme behels 'n spektrum van idees, wat geneig is om te wentel om verskeie sentrale stellings, soos:
Staatsentrisme: state is die sentrale rolspelers in internasionale politiek, eerder as leiers of internasionale organisasies;
Anargie: die internasionale politieke stelsel is anargisties, aangesien daar geen supranasionale gesag is om reëls af te dwing nie;
Rasionaliteit en/of egoïsme: state tree in hul rasionele eiebelang binne die internasionale stelsel op; en
Mag: state begeer mag om selfbehoud te verseker.
Realisme word dikwels met realpolitik geassosieer, aangesien beide handel oor die strewe, besit en toepassing van mag. Realpolitik is egter 'n ouer voorskriftelike riglyn wat beperk is tot beleidmaking, terwyl realisme 'n wyer teoretiese en metodologiese paradigma is om gebeure in internasionale betrekkinge te beskryf, te verduidelik en te voorspel. As 'n akademiese strewe is realisme nie noodwendig gekoppel aan ideologie nie; dit bevoordeel geen spesifieke morele filosofie nie, en beskou ideologie ook nie as 'n belangrike faktor in die gedrag van nasies nie. Realiste is egter oor die algemeen krities oor liberale buitelandse beleid. Prioriteite van realiste is beskryf as Machiavellians, wat doelgerig die mag van 'n mens se eie nasie oor ander soek, hoewel realiste ook die idee voorgestaan het dat magtige nasies invloedsfere aan ander magtige nasies toegee.
Verwysings
↑Miller, Benjamin (2020). Grand strategy from Truman to Trump. Chicago. p. 3. ISBN9780226734965.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
↑ 2,02,1Goodin, Robert E. (2010). The Oxford Handbook of International Relations. Oxford: Oxford University Press. pp. 132–133. ISBN978-0-19-958558-8.
↑Jack Donnelly, "The Ethics of Realism", in Christian Reus-Smit, Duncan Snidal (eds.), The Oxford Handbook of International Relations, Oxford University Press, 2008, bl. 150.