Astato

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Astato
PolonioAstatoRadón
I

At

Ts
Información cheneral
Nombre, simbolo, numero Astato, At, 85
Serie quimicahalochenos
Grupo, periodo, bloque 176, p
Colorsolido negro
Peso atomico (210) g·mol−1
Configuración electronica [Xe] 4f14 5d10 6s2 6p5
Electrons por capa 2, 8, 18, 32, 18, 7
Propiedaz fisicas
Fasesolido
Punto de fusión575 K
(302 °C, 576 °F)
Punto d'ebullición610 K
(337 °C, 639 °F)
Entalpía de vaporización40 kJ·mol−1
Presión de vapor
P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k
at T/K 361 392 429 475 531 607
Propiedaz atomicas
Estatos d'oxidación±1, 3, 5, 7
Electronegatividat2.2 (escala de Pauling)
Enerchías d'ionización 1ª: 890±40 kJ·mol−1
Radio covalent150 pm
Radio de van der Waals202 pm
Atra información
Ordenación magneticano data
Conductividat termal(300 K) 1.7 W·m−1·K−1
Numero CAS7440-68-8
Isotopos mas estables
iso AN Vida MD ED (MeV) PD
210At traza 8.1 h ε, β+ 3.981 210Po
α 5.631 206Bi
211At sin 7.2 h

L'astato ye un elemento quimico d'a tabla periodica de simbolo At y de numero atomico 85. Iste elemento radioactivo se forma de manera natural a partir d'a desintegración de l'uranio y o torio, y ye o mas pesato d'os halochenos.

Caracteristicas prencipals

Iste element altament radioactivo, seguntes se confirma por espectrometría de masas se comporta quimicament de traza muit parellana a os atros halochenos, mas que mas o yodo (probablement s'acumula en a glandula tiroide como o yodo). L'astato ye probablement mas metalico que o yodo. Investigadors d'o Laboratorio Nacional Brookhaven han realizato experimentos, en os que han identificato y mesurato reaccions elementals a on bi interviene l'anión astatur (At -).

A cantidat total d'astato en un momento determinato, en tota a crosta terrestre se creye que ye inferior a 30 gramos, parando cuenta que iste elemento se creya continament (a partir de l'uranio y o torio presents en a crosta terrestre) y se torna a descomposar en atros elementos a escape.

Historia de l'elemento

L'astato (d'o griego astatos que significa "inestable") fue sintetizato por primera vegada en 1940 por Vall R. Corson, K. R. MacKenzie, y Emilio Segre d'a Universidat de California, Berkeley bombardeyando atomos de bismuto con particlas alfa por meyo d'una reacción en un ciclotrón.

Producción

L'astato se produce bombardeyando bismuto con particles alfa enercheticas ta obtener At-209 y At-211 con uns periodos de semidesintegración relativament luengos, que pueden estar alavez deseparatos por destilación d'o bismuto fendo-lo calentar en presencia d'aire.

Isotopos

L'astato tien bels 20 isotopos conoixitos, y toz éls son radioactivos; o isotopo de vida mas luenga ye l'At-210 con un periodo de semidesintegración de nomás 8.3 horas.

Vinclos externos

Commons
Commons
Se veigan as imáchens de Commons sobre l'astato.