Пра́ца — мэтазгодная свядомая дзейнасць чалавека, накіраваная на захаванне, відазмяненне і прыстасаванне асяроддзя пражывання для задавальнення ўласных патрэб праз вытворчасць тавараў і паслуг. У ходзе прыстасавання да знешняга асяроддзя людзі развіваюць і ўдасканальваюць прылады, сродкі і падзел працы. Пры абмене з прыродай людзі выкарыстоўваюць механічную, фізічную і хімічную якасці прадметаў і з'яў прыроды праз іх узаемаўплыў адзін на аднаго для дасягнення загадзя вызначанай мэты. Змест выяўляецца ў акрэсленасці працоўнага прызначэння, абумоўленага прыладай, тэхналогіяй, ладам вытворчасці і майстэрствам працаўніка. Адлюстроўвае спосаб спалучэння вытворцы са сродкамі вытворчасці, абумоўлены ўзроўнем развіцця вытворчых сіл.
Вылучаюць тры прызначэнні працы: