Ως vicus εννοείται μικρή εγκατάσταση πολιτών, έξω από ρωμαϊκό φρούριο. Η ερμηνεία της λατινικής λέξης σύμφωνα με το Λεξικόν Λατινοελληνικόν του Σ. Κουμανούδη είναι οίκος, κώμη, ρύμη, άμφοδος (δηλαδή κτήρια παραταγμένα στις δύο πλευρές ενός δρόμου), επίσης χωρίον και περιοικίς. Είναι συνώνυμο τής ελληνικής λέξης οἶκος, της Σανσκριτικής víś- που σημαίνει "εγκατάσταση, ενδαίτημα", της Γοτθικής weihs που σημαίνει "χωριό, τόπος" και προέρχεται πιθανώς από το πρωτοινδοευρωπαϊκό *viḱ- "που σημαίνει εγκαθίσταμαι, εγκατάσταση, αλλά και φυλή".