Φρανς Σαμούτ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 19 Νοεμβρίου 1945 Ζέμπουγκ |
Θάνατος | 4 Μαΐου 2011 Μάλτα |
Χώρα πολιτογράφησης | Μάλτα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Μαλτεζικά |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Περούτζια Πανεπιστήμιο της Μάλτας St Aloysius' College |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας |
Αξιοσημείωτο έργο | Bonaparte à Malte |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Mark A. Sammut |
Ιστότοπος | |
www | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρανς Σαμούτ "Frans Sammut" (19 Νοεμβρίου 1945 – 4 Μαΐου 2011) ήταν Μαλτέζος μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος.
Ο Σαμούτ γεννήθηκε στο Zebbug της Μάλτας. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του Zebbug, εν συνεχεία στο St Aloysius' College, στην Παιδαγωγική ακαδημία St. Michael, στο Πανεπιστήμιο της Μάλτας (πτυχίο και μεταπτυχιακό στη Θεολογία) και στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια (δίπλωμα για τη διδασκαλία της ιταλικής γλώσσας στο εξωτερικό).
Ο Σαμούτ απέσπασε για πρώτη φορά την αναγνώριση στις αρχές της δεκαετίας του '60 όταν, έφηβος ακόμα, με το διήγημά του L-Istqarrija (Η Διακήρυξη) κέρδισε την πρώτη θέση σε διαγωνισμό που διοργάνωσε η Għaqda Kittieba Żgħażagħ (Σύλλογος Νέων Συγγραφέων), όπως επίσης και με δύο άλλα διηγήματα τα οποία κέρδισαν τη δεύτερη και την τέταρτη θέση στον ίδιο διαγωνισμό. Στα τέλη της δεκαετίας του '60, υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του Moviment Qawmien Letterarju(Λογοτεχνικό Κίνημα Αναγέννησης). Αργότερα, υπηρέτησε ως γραμματέας στην Akkademja tal-Malti (Ακαδημία Μαλτέζικης Γλώσσας).
Το 2010, διατέλεσε συνεργάτης στη Διεθνή Ναπολεόντειο Εταιρία (International Napoleonic Society).
Ο Σαμούτ έκλεισε τη σταδιοδρομία του στην εκπαίδευση ως Διευθυντής Σχολείου, και κατά την χρονική περίοδο 1996 - 1998 διετέλεσε σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Μάλτας σε θέματα πολιτισμού. Νυμφεύθηκε την Αικατερίνη Κάκια με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Μαρκ και τον Ζαν-Πιερρε.
Δημόσιευσε πολλά έργα, μεταξύ των οποίων το μπεστ σέλερ Il-Gaġġa (Το Κλουβί), που αποτέλεσε τη βάση για την κινηματογραφική ταινία Gaġġa (το 1971) την οποία σκηνοθέτησε ο Mario Philip Azzopardi, Samuraj, που κέρδισε το βραβείο Rothmans, Paceville, που κέρδισε το Λογοτεχνικό βραβείο της Κυβέρνησης και Il-Ħolma Maltija (το Μαλτέζικο όνειρο), για το οποίο ο κριτικός της λογοτεχνίας Norbert Ellul-Vincenti έγραψε, «δεν υπάρχει τίποτε πιο μεγαλειώδες στη μαλτέζικη λογοτεχνία. » Ο πρώην πρωθυπουργός και θεατρικός συγγραφέας Alfred Sant το θεωρούσε ως «το αριστούργημα του Sammut», και η βρετανή ποιήτρια και συγγραφέας Marjorie Boulton το αποκάλεσε «κολοσσιαίο έργο».
Ο Σαμούτ δημόσιευσε επίσης συλλογές διηγημάτων: Labirint (Λαβύρινθος), Newbiet (Εποχές), και Ħrejjef Żminijietna (Ιστορίες των καιρών μας).
Οι μελέτες και τα δοκίμιά του περιλαμβάνουν: Ir-Rivoluzzjoni Franċiża: Il-Ġrajja u t-Tifsira (η Γαλλική Επανάσταση: Ιστορία και σημασία), Bonaparti f'Malta (Ο Βοναπάρτης στη Μάλτα), του οποίου η γαλλική μετάφραση κυκλοφόρησε το 2008, και το On The Da Vinci Code (2006), δίγλωσσο σχόλιο (στα αγγλικά και τα μαλτέζικα) για το διεθνές μπεστ σέλερ. Εξέδωσε επίσης το Λεξικό Μικιελ Αντον Vασσαλλι του. Ο Vασσαλλι (απεβίωσε το 1829) θεωρείται ο πατέρας της μαλτέζικης γλώσσας. Το 2006, κυκλοφόρησε το έργο του Vασσαλλι Motti, Aforismi e Proverbii Maltesi σε μετάφραση του Σαμούτ με τίτλο Għajdun il-Għaqal, Kliem il-Għerf u Qwiel Maltin. Το 2007, το έργο του Il-Ħolma Maltija, σε μετάφραση (ως La Malta Revo), αντιπροσώπευσε τη Μάλτα στη συλλογή των κλασικών λογοτεχνικών έργων στη γλώσσα εσπεράντο τα οποία δημοσιεύθηκαν από την Mondial Books της Νέας Υόρκης. Το 2008, κυκλοφόρησε η πέμπτη έκδοση του μυθιστορήματος Il-Gaġġa. Το 2009, ο Σαμούτ παρουσίασε μια επαναστατική νέα ερμηνεία του ποιήματος Xidew il-qada (επίσης γνωστού ως «Il Cantilena») του Pietru Caxaro, του παλαιότερου γραπτού τεκμηρίου της μαλτέζικης γλώσσας.
Ο Σαμούτ μετέφρασε τα θεατρικά έργα Φαίδρα του Ρακίνα (1978) και Στον βυθό του Μαξίμ Γκόργκι, τα οποία ανέβηκαν στο θέατρο Manoel, σε σκηνοθεσία του ποιητή Mario Azzopardi.
Ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου της Μάλτας, Peter Serracino Inglott (1933-2012), καθηγητής φιλοσοφίας και γνωστός διανοούμενος, δήλωσε για τον Σαμούτ:
Τα τελευταία λόγια του Φρανς Σαμούτ ήταν: «Η σύζυγός μου και εγώ πρέπει να πάμε στα Ιεροσόλυμα, αλλά φαίνεται ότι τα σχέδια έχουν αλλάξει: τώρα βαδίζω εγώ για την Άνω Ιερουσαλήμ.» Η αντίδραση του Serracino Inglott σε αυτή τη φράση ήταν: «Τώρα συνειδητοποιώ ότι μερικές φορές δάκρυα και γέλιο εναλλάσσονται.»
|