شهابالدین زیدری نسوی یا شهاب الدین نورالدین محمد زیدری نسوی (مرگ ۶۴۷ ه.ق) شاعر، نویسنده و مورخ قرن هفتم هجری است. تحصیلات وی در خراسان انجام گرفت. او منشی سلطان جلالالدین خوارزمشاه آخرین شاه خوارزمشاهیان بود و در آغاز کار در خدمت امرای محلی نسا (در خراسان) بهسر میبرد و سپس به اردوگاه سلطان جلالالدین خوارزمشاه در عراق و آذربایجان پیوست. وی از سال ۶۲۲ق صاحب دیوان انشاء سلطان جلالالدین شد و تا سال ۶۲۸ ق در این سمت باقی بود. نسوی مدتی در بلاد آسیای صغیر و آذربایجان سرگردان بود.[۱] تا عاقبت در میافارقین نزدیک مَلِک مسعود از سلاطین کرد ایوبی رفت. وی در حدود ۶۴۷ق در حلب در گذشت.[۲]
شهابالدین محمد نسوی، در سال ۶۲۱ق از جانب والی نسا (در خراسان)، به دربار سلطان جلالالدین فرستاده شد و تا سال ۶۲۸ق که سال مرگ جلالالدین است در خدمت او بود. او در سال ۶۲۹ق در میافارقین اقامت کرد و نفثهالمصدور را در حدود سال ۶۳۲ق، در آنجا نوشت.[۳][۴]
کتاب دیگر این نویسنده، سیرت جلالالدین مینکبرنی است که در سال ۶۳۹ق به زبان عربی نوشته شدهاست. وی بیشتر عمر را در خود را در زمان حملهٔ مغول بهسر برده و شاهد بسیاری از جنایات و وقایع آن عصر بودهاست.[۵]