ویلیام وایلر | |
---|---|
زادهٔ | ۱ ژوئیهٔ ۱۹۰۲ مولهاوزن، آلزاس، آلمان (اکنون مولوز، هاو-رین، فرانسه) |
درگذشت | ۲۷ ژوئیهٔ ۱۹۸۱ (۷۹ سالگی) لس آنجلس، کالیفرنیا، آمریکا |
ملیت | ایالات متحده آمریکا |
دیگر نامها | ویلیام ویلر Wilhelm Weiller |
پیشه | کارگردان، تهیهکننده |
سالهای فعالیت | ۱۹۲۵–۱۹۷۰ |
همسر(ها) | مارگارت سالاون (۱۹۳۴–۱۹۳۶) مارگارت تالیچت (۱۹۳۸–۱۹۸۱) |
ویلیام وایلر (به آلمانی: William Wyler) (۱ ژوئیهٔ ۱۹۰۲ – ۲۷ ژوئیهٔ ۱۹۸۱) کارگردان آمریکایی-آلمانی دوران طلایی هالیوود بود.
وایلر با سه اسکار بهترین کارگردانی همراه با فرانک کاپرا و پس از جان فورد (با چهار اسکار کارگردانی) جزء رکوردداران است. او با ۱۲ بار نامزدی اسکار بهترین کارگردانی رکورددار بیشترین نامزدی در این رشته است. او جایزهٔ اسکار بهترین کارگردانی را در سالهای ۱۹۴۲ برای فیلم خانم مینیور، ۱۹۴۶ برای فیلم بهترین سالهای زندگی ما و ۱۹۵۹ برای فیلم بن هور بهدستآورد. وی همچنین با کارگردانی ۳۱ بازیگر مختلف در نقشهایی که منجر به نامزدی اسکار شده با سیزده برد رکورددار است.
وایلر همچنین در سال ۱۹۵۷ برندهٔ نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم ترغیب دوستانه شد.
برخی از مهمترین فیلمهای وایلر:
ویلیام وایلر در سومین جشنوارهٔ بینالمللی فیلم تهران در سال ۱۳۵۳، که بخشی از آن به بزرگداشت او اختصاص داشت، حضور یافت. در این برنامه ۱۱ فیلم از این کارگردان به نمایش درآمد.[۱]