Genitiw (prjedy tež rodźak) je pad substantiwow a adjektiwow we wjacorych rěčach (na př. łaćonšćinje a němčinje), kotryž wupraji wobsydstwo a druhe semantiske poćahi (łaćonsce, canis puellae = pos-NOM holca-GEN = "pos holcy"). Někotre rěče nimaja genitiw, a tohodla prepoziciju město toho wužiwaja.
W někotrych rěčach genitiw prědku steji, mjeztym zo w druhich sćěhuje.
Přikłady:
Někotre rěče, wosebite turkowske, dodatnje přidaja posesiwnu kóncowku třećeje wosoby k wobsydstwu. Přikłady:
Wjele rěčow nima genitiw a tohodla wužiwa prepoziciju město toho.
Přikłady:
W astronomiji wužiwa so genitiw łaćonskeho mjena hwězdna z pismikom grjekskeho alfabeta jako systematiske mjeno hwězdy; tak je na př. genitiw Oriona Orionis, tuž rěka Beteigeuze, najjasniša hwězda w Orionje, wědomostnje α Orionis.
W hornjoserbšćinje |
---|
nominatiw | genitiw | datiw | akuzatiw | instrumental | lokatiw | wokatiw | |
W druhich rěčach |
abesiw | ablatiw | absolutiw | adesiw | alatiw | delatiw | delimatiw | deriwatiw | elatiw | ergatiw | esiw | ilatiw | inesiw | instruktiw | komitatiw | partitiw | sublatiw | superesiw | terminatiw | translatiw | |