Skrifletur, ritmál, eða einfaldlega letur, er kerfi notað til þess að skrifa tungumál með táknum.
Til eru nokkrar gerðir leturs:
Stafróf nota yfirleitt eitt tákn fyrir hvert hljóð (til dæmis wikipedia). Dæmi: latneskt letur, grískt letur, georgíska stafrófið.
Abdsjad virkar eins og stafróf nema hvað að sérhljóð eru sjaldnast skrifuð. Lesandinn verður að þekkja orðið í útliti (til dæmis „wkpda“). Dæmi: arabískt letur, fönikískt stafróf, hebreska stafrófið.
Abúgídur byggjast fyrst og fremst á samhljóðum. Sérhljóðar gegna aukahlutverki en þeim má þó ekki sleppa (til dæmis WiKiPeDia). Dæmi: devanagari, baybayin, taílenskt letur.
Í slíkum kerfum stendur hvert tákn yfirleitt fyrir eitt athvæði (til dæmis (wi-ki-pe-dia). Dæmi: katakana, cree, línuletur B.
Hvert myndtákn stendur yfirleitt fyrir eina hugmynd (til dæmis + í tveimur táknum). Dæmi: kínversk tákn, híeróglýfur, fleygrúnir.