Familia
Memoria
Insignia heraldica
Ioachim Murat (natus die 25 Martii 1767 in Labastide-Fortunière, hodie Labastide-Murat; supplicio affectus die 13 Octobris 1815 Pitii in Calabria), Napoleonis sororis vir et Franciae marescalcus, fuit ab anno 1806 usque ad annum 1808 dux magnus Berg et ab anno 1808 usque in 1815 Rex Neapolis.
Filius Cauponis erat et Caroli Mauritii de Talleyrand-Périgord iuvante collegium Divonae Cadurcori frequentabat. Presbyter factus est, sed propter licentiam epulsus anno 1787 militiam accessit. Anno 1792 succenturio nominatus est. Et Terroris Regiminis tempore cursum militarem tenebat et postea conventum Napoleone duce ab inimicis defendebat.
Murat Bonaparte adiutans in expeditionem Italicam annis 1796/97 sequebatur et mox generalis militum nominatus est. 9 Novembris 1799 Napoleonem adiuvit, qui rerum Franciae potitus est. Deinde praesidio consulis praefuit. Anno 1800 sororem Napoleonis Carolinam Bonaparte in matrimonium duxit. Anno 1801 iterum cum Napoleone consule in Italia bellum gessit, gubernator Rei Publicae Cisalpinae factus est et milites Regni Neapolitani e Civitate Vaticana pepulit atque indutias cum rege Ferdinando I signavit. Anno 1804 Napoleo eum Marescalcum Franciae nominavit et gubernatorem Lutetiae. Anno 1805 dux militum contra Austriacos certavit et die 2 Decembris particeps fuit Pugnae apud Slaukoviam.
Anno 1806 Murat Dux Magnus Berg (capite Dusseldorpio) nominatus est. In bello contra Borussiam feliciter apud Ienam et ad Eylau Borussicum feliciter certavit. Anno 1808 regem Carolo IV Hispaniae iter ad fines Franciae persuasit et ibi coegit, ut se a regno abdicaret. Sed non Murat, potius Iosephus Bonaparte novus rex Hispaniae a fratre nominatus est. Murat eodem anno rex Neapolis factus est et ad annum 1815 mansit.
Anno 1813, postquam Napoleo in expeditione Russica, cui Murat interfuit, victus est, rex Neapolis, postquam in Pugna Lipsiensi pro Napoleone pugnavit, exercitum Franciae reliquit. Cum alligatis agebat et convenit, ut regnum tenere posset, si contra Napoleonem pugnavit. Re vera milites in Regnum Italiae, cuius rex vicarius Eugenius de Beauharnais erat. Inter Consilium Vindobonense principes Europae regnum Murat negaverunt. Itaque mense Februario 1815, paulo antequam Napoleo ex exilio ex insula Ilva in imperium revenit, civitatem Vaticanam occupavit et contra Austriacos in Italia milites duxit. Bis proeliis victus primo in Franciam, deinde 25 Augusti in Corsicam insulam fugit. Regnum Neapolitanum interim a Ferdinando IV occupatum est. Paulo post Murat paucis cum militibus in Naepolin navigavit, sed copiis Ferdinandi captus est. 13 Octobris 1815 iussu Ferdinandi supplicio affectus est.
Ei et Carolinae Bonaparte quattuor liberi erant: