Sermo patrius
Sermo patrius, vel patrius sermo, est prima cuiusdam lingua, ab origine discita. Interdum, cum liber a parentibus aut hominibus erudiatur varios sermones dicentibus, has linguas simul potiri potest, omnis patrius sermo habita.
Et Pactio internationalis de iuribus civilibus et politicis et Pactio contra discriminationem in educatione pro hominibus minoritatis ethnous ius suam sermone patrio loquendi protegent.
Notae
- ↑ Cicero, De finibus bonorum et malorum 1.4.4
- ↑ Servius grammaticus, Commentarii in Aeneidem 12.836.
- ↑ Lucretius: "patrii sermonis egestas" (DNR 1.832), et in Cassell's, s.v. sermo.
- ↑ Livius, 34, cap. 31: "pluribus me et ipse egisse quam pro patrio sermone fateor."
- ↑ Pars III, Articulus 26
- ↑ Articulus 5
Nexus interni
- Dies internationalis sermonis patrici
- Designatio linguae
- Immersio linguistica
- Iura linguistica
- Lingua auxiliaris internationalis
- Lingua indigena
- Lingua publica
 |
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |