Via serica

Tabula geographica viam sericam aliasque commercii vias lineis rubris monstrat.
Caravana iter super viam sericam anno 1380 facit.

Via serica fuit copia viarum vel itinerum mercatoriorum ab Europa Meridiana per Orientem Proximum et Asiam Mediam (Xinjiang) usque ad Sinas pertinens, qua merces pretiosae, imprimis serica, transvehebantur. Nomen a Seidenstraße nomine Theodisco deducitur, quo Ferdinandus de Richthofen(en), geographus Germanicus, hanc viam anno 1877 appellavit.

Urbes Viae sericae

Notae

  1. "Khamil, transcrit en chinois Ha-mi , à l'est du Sinkiang (Turkestan chinois), fut longlemps la dernière étape de la Route de la Soie (Via serica) avant d'entrer dans le monde chinois (province de Kansouh)." Taiwan aujourd'hui.; Herimannus Novocomensis, "De via serica saeculi XXI" in Ephemeris, 10 Maii 2009; Viae Sericae IV (titulus libri Sinice editi, 2014).
  2. Fortasse et "Via sericaria." De verbo substantivo et adiectivo "sericarius" (sericorum textor; ad confectu et mercatu sericorum pertinens) vide: "Sericarius" in C. T. Lewis et C. Short (1879). A Latin Dictionary. Oxoniae: Oxford University Press; "negotiator seriacarius" apud CIL 14, 02793; "Sericarius" in Carolus Du Cange et al. (1883-1887). Glossarium mediæ et infimæ Latinitatis. Niortii: Favre.
  3. Ferdinandus von Richthofen, "Bemerkungen zu den Ergebnissen von Oberstleutenant Prschwalskys Reise nach dem Lop-nor und Altyn-tag," Verhandlung d. Gesellschasft f. Erdkunde (Berolini) 5 (1878): 121–143.

Bibliographia

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Viam Sericam spectant.