Deuterio
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
El deuterio (del grco Δεύτερος segónt), identificàt co la abreviasiù ²H, l'è 'n izòtopo stàbil de l'idrògeno. En natüra se 'l tróa condena bondànsa del 0,015% en rapórt ai àtom de idrògeno ('n àtom de deutério ògna de 6500). El nùcleo del deutério l'è furmàt de 'n prutù e 'n neutrù (l'idrògeno el g'ha apéna 'n prutù, sènsa neutrù). Quan che l'izòtopo el pèrt el sò eletrù, el ione che rèsta el ciàpa nòm de deuterù.
El deuterio l'è stat scuprìt endel 1931 del Harold Clayton Urey, en chìmich de la Columbia University. Urey el g'ha insìt, endel 1934, el Premio Nobel de la chìmicha per chèsto sò stüde.