Ан Луилје Anne L'Huillier | |
---|---|
Роден(а) | 16 август 1958 |
Националност | Француска/Шведска |
Полиња | Атомска физика, експериментална физика, атосекундна физика |
Образование | Универзитет Сорбона; Универзитет Париз-Сакле (докторат) |
Теза | „Ionisation multiphotonique et multielectronique (Мултифотонсска и мултиелектронска јонизација)“ (1986) |
Докторски ментор | Бернар Кањак |
Поважни награди |
|
Ан Луилје (француски: Anne L'Huillier), (Париз, 16 август 1958) — француско-шведска физичарка и професорка по атомска физика на Универзитетот Лунд во Шведска. Таа е лауреат на Нобеловата награда за физика во 2023 година, заедно со Ференц Краус и Пјер Агостини.
Во 2011 година, ја добила наградата Лореал-Унеско за жени во науката за нејзината работа на развојот на екстремно брза камера која може да ги снима движењата на електроните во атосекунда (милијардити дел од милијардити дел од секундата).
Откако се запишала во ENS de Fontenay-aux-Roses во 1977 година и дипломирала математика во 1980 година, таа го подготвила својот докторат на одделот за фотони, атоми и молекули во центарот CEA во Сакле. Во 1986 година, таа одбранила државна теза со наслов Мултифотон и мултиелектронска јонизација на Универзитетот Пјер и Мари Кири и истата година добила постојана позиција на ЦЕА. Потоа, таа извршила истражувачки престои во Политехничкиот центар Чалмерс во Гетеборг во 1986 година, на Универзитетот во Јужна Калифорнија во Лос Анџелес во 1988 година и во Националната лабораторија Лоренс Ливермор во 1993 година. Во 1995 година станала вонреден професор на Универзитетот Лунд, а потоа професор по атомска физика во 1997 година.
Нејзиното истражување е сосредоточено околу атосекундните импулси поврзани со производството на хармоници од висок ред во гасот и нивните апликации, особено во атомската физика.
|date=, |year= / |date= mismatch
(help)|access-date=, |date=
(help).
|accessdate=
(help)