En Apostel (vun greek. ἀπόστολος apóstolos oder aramääsch saliah „Gesandten, Sendbade“) is een, de en Kunn oder Bottschop overbringen deit in'n Naam vun een annern, de em stüert hett. Dat Woort warrt sunnerlich in de Bibel ehrn Sinn bruukt vun en Minschen, de vun Jesus vun Nazaret losschickt is, um dat Evangelium kunnig to maken. Eenmol warrt ok Jesus sülms en „Apostel...vun den Gloven, den wi bekennt“ nömmt (Hebr. 3,1).
De eersten Apostels sünd, na de christliche Traditschoon, de 12 Jüngers vun Jesus. Judas Iskariot hett sik later sülms dat Leven nahmen, nadem he Jesus verraden harr. Dor is denn Matthias nafolgt. So hett dat 12 Apostels geven, man een vun jem is uttuuscht wurrn. Twolf is en symboolsche Tahl.
De 12 Apostels harrn in de lesten Johre vun Jesus to den binnersten Krink vun siene Anhängers tohöört. Nadem Jesus sturven weer, gungen se bi un breden dat Evangelium in Judäa, Syrien, Lüttasien un Süüdeuropa (mit Rom) ut.
Düt sünd de eersten Jüngers un Apostels vun Jesus ween:
De Röömsch kathoolsche un de Orthodoxe Karken nömmt sik sülms en „apostoolsche Karken“. Düsse Naam steiht up de Grundlaag vun den „Primat vun Petrus“. Düt Lehrstück seggt, Petrus weer „de Eerste mank de Apostels“ ween (Principes Apostolorum). Vundeswegen harr Jesus em ok de Herrschop over siene Karken geven. Na de „Apostoolsche Sukkzeschoon“, de in de kathoolsche Karken gellen deit, is de Herrschop vun Petrus dör Handupleggen an de Paavsten overdragen wurrn. Un de Regeern vun de annern Apostels is denn an de Bischöpp overgahn.