42e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed

In de wereld van vandaag is 42e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed een onderwerp van voortdurende belangstelling en discussie. Er is grote belangstelling om meer over 42e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed te leren en de impact ervan op verschillende gebieden van het dagelijks leven te begrijpen. Met het verstrijken van de tijd heeft 42e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed op verschillende gebieden aan relevantie gewonnen, waardoor debatten, onderzoek en ontwikkelingen zijn ontstaan ​​die nieuwe perspectieven op dit onderwerp proberen te bieden. In dit artikel zullen we de implicaties van 42e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed en de invloed ervan in verschillende contexten in detail onderzoeken, waarbij we de evolutie ervan in de loop van de tijd en de relevantie ervan in de huidige samenleving analyseren.

Archeologisch grenscomplex van Hedeby en de Danevirke in Duitsland
Oude stad Qalhat in Oman
Kalifaatstad Medina Azahara in Spanje
Göbekli Tepe in Turkije
Pimachiowin Aki in Canada

De 42e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed vond plaats van 24 juni tot en met 4 juli 2018 in Manama, de hoofdstad van Bahrein. De UNESCO-commissie oordeelde over nieuwe nominaties van natuur- en cultureel erfgoed, door landen voorgedragen als werelderfgoed, en enkele aanpassingen of uitbreidingen van eerder erkende sites die door landen werden ingediend. Deze voorstellen werden voorafgaand aan de sessie door werkgroepen van de commissie geëvalueerd op de volledigheid van het dossier. Maar ook de situatie van het erfgoed dat voorkomt op de lijst van het bedreigd werelderfgoed, en de eventuele aanvullingen die hier noodzakelijk zijn, werden besproken. Vóór de start van de sessie bestond de werelderfgoedlijst uit 1073 erfgoedlocaties: 206 natuurerfgoedlocaties, 832 culturele erfgoedlocaties en 35 gemengde locaties.

Bij de nominaties voor nieuwe werelderfgoedsites behoren in de categorie van de natuurerfgoedlocaties onder meer de vallei van de Bikin voorgedragen door Rusland of de Barberton Makhonjwa Mountains in Zuid-Afrika. Het eerste werd niet weerhouden, het tweede wel. In de categorie van de culturele erfgoedlocaties werd het archeologisch grenslandschap van Hedeby en de Danevirke door Duitsland voorgedragen, de site van Göbekli Tepe door Turkije en het mijnlandschap van Roșia Montană door Roemenië. De twee eersten werden ook effectief erkend. Het Canadees biosfeerreservaat Pimachiowin Aki werd na een eerste poging in 2013 terug ter erkenning als gemengd werelderfgoed voorgesteld, ditmaal met succes.

In totaal werden 19 nieuwe sites aan de lijst toegevoegd: dertien cultuursites, drie natuursites en 3 gemengde locaties waarmee het totaal stijgt tot 1092 sites verdeeld over 167 landen: 209 natuurlocaties, 845 culturele locaties en 38 gemengde locaties.

Nieuw in 2018

Cultuurerfgoed

Natuurerfgoed

Gemengd erfgoed

Wijzigingen in 2018

Naamsveranderingen

  • Denemarken: de Franse naam van het werelderfgoed "Het par force-jachtlandschap in Noord-Seeland" werd veranderd naar "Paysage de chasse à courre de Zélande du Nord"
  • Eritrea: De Engelse en Franse benamingen voor het erfgoed "Asmara: A Modernist City of Africa" worden respectievelijk "Asmara: A Modernist African City" en "Asmara: une ville africaine moderniste" (Nederlands: "Asmara: een Afrikaanse modernistische stad").
  • India: De Engelse en Franse benamingen voor het erfgoed "Archaeological Site of Nalanda Mahavihara (Nalanda University) at Nalanda, Bihar" worden respectievelijk "Archaeological Site of Nalanda Mahavihara at Nalanda, Bihar" en "Site archéologique Nalanda Mahavihara à Nalanda, Bihar" (Nederlands: "Archeologische site Nalanda Mahavihara in Nalanda, Bihar").

Uitbreidingen en naamsveranderingen

Verwijderd van de Lijst van bedreigd werelderfgoed

Toegevoegd aan de Lijst van bedreigd werelderfgoed

Niet ingeschreven nominaties

Bij de nominaties die het niet haalden, hoorden onder meer Arasbaran (Iran), de Koloniën van Weldadigheid (België en Nederland), Žatec, de stad van de hop (Tsjechië), de proseccoheuvels van Conegliano-Valdobbiadene (Italië) en Nîmes (Frankrijk).