Aldo Ciccolini
In de wereld van vandaag is Aldo Ciccolini een onderwerp dat grote belangstelling en discussie wekt in verschillende sectoren van de samenleving. De impact van Aldo Ciccolini is opgemerkt op gebieden als economie, politiek, cultuur en technologie, waardoor eindeloos verschillende meningen en perspectieven zijn ontstaan. Sinds zijn opkomst is Aldo Ciccolini het onderwerp geweest van studie en onderzoek door experts in het veld, die de implicaties en gevolgen ervan op de korte, middellange en lange termijn proberen te begrijpen. In dit artikel wordt het fenomeen Aldo Ciccolini diepgaand onderzocht, waarbij de oorzaken, gevolgen en mogelijke oplossingen worden geanalyseerd, om licht te werpen op een onderwerp dat vandaag de dag nog steeds een bron van controverse en reflectie is.
| Aldo Ciccolini | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Aldo Ciccolini in 2005
| ||||
| Geboren | 15 augustus 1925 | |||
| Overleden | 1 februari 2015 | |||
| Geboorteland | .svg){kind=small} Italië(  Frans staatsburger)
| |||
| Jaren actief | 1941-2015 | |||
| Beroep(en) | pianist | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (en) Allmusic-profiel | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Aldo Ciccolini (Napels, 15 augustus 1925 – Asnières-sur-Seine, 1 februari 2015) was een Franse pianist van Italiaanse oorsprong. Hij werd geboren in Napels, waar hij zijn carrière op 16-jarige leeftijd begon door in het Theater San Carlo te spelen. In 1949 won hij de Marguerite Long-Jacques Thibaud muziekwedstrijd in Parijs. Hij werd Frans staatsburger in 1969 en werd docent aan het Conservatorium van Parijs waar hij van 1970 tot 1988 lesgaf. Onder zijn studenten bevonden zich Akiko Ebi, Géry Moutier, Jean-Yves Thibaudet, Artur Pizzaro, Nicholas Angelich, Jean-Marc Savelli, Fabio Mengozzi en Jean-Luc Kandyoti.
Ciccolini werd vooral bekend door zijn uitvoeringen van en pleidooien voor de muziek van de Franse componisten Maurice Ravel, Claude Debussy en Erik Satie, maar ook van onbekendere componisten als Déodat de Séverac, Jules Massenet, Charles-Valentin Alkan en Alexis de Castillon.
Ciccolini stond ook bekend om zijn Liszt-vertolkingen. Hij maakte meer dan 100 opnamen voor EMI-Pathé Marconi en andere maatschappijen, waaronder de complete sonatecycli van Wolfgang Amadeus Mozart en Ludwig van Beethoven. Ook nam hij het complete piano-oeuvre van Erik Satie op.
Op 9 december 1999 vierde Ciccolini zijn 50-jarige carrière als Frans pianist met een recital in het Théâtre des Champs-Élysées in Parijs.
In 2002 ontving Ciccolini de Diapason d'or voor zijn opname van het complete pianowerk van Leoš Janáček op label Abeille Music en dat van Robert Schumann op label Cascavelle. Zijn complete Beethovensonates werden in 2006 heruitgebracht op Cascavelle.
Bronnen, noten en/of referenties
|
