Aleksej Poltoranin

De kwestie Aleksej Poltoranin wordt tegenwoordig veel besproken, omdat deze een groot aantal mensen over de hele wereld treft. Sinds de ontdekking ervan heeft Aleksej Poltoranin een groeiende belangstelling gewekt in de wetenschappelijke gemeenschap, maar ook in de samenleving in het algemeen. Door de jaren heen zijn er talloze onderzoeken en onderzoeken uitgevoerd die de implicaties en gevolgen van var1 op het gebied van de gezondheid, de samenleving en het milieu volledig willen begrijpen. In dit artikel worden verschillende aspecten met betrekking tot Aleksej Poltoranin onderzocht, waardoor een overzicht wordt gegeven van het belang en de impact ervan vandaag de dag.

Aleksej Poltoranin
Aleksej Poltoranin (nummer 8) en Emil Jönsson
Persoonlijke informatie
Volledige naam Aleksej Joerjevitsj Poltoranin
Geboortedatum 29 april 1987
Geboorteplaats Leninogorsk
Nationaliteit Vlag van Kazachstan Kazachstan
Lengte 1,86 m
Gewicht 73 kg
Sportieve informatie
Discipline Langlaufen
Olympische Spelen 2006, 2010, 2014, 2018
Debuut 2004
Medailleoverzicht
Evenement Goud Zilver Brons
Olympische Winterspelen 0 0 0
Wereldkampioenschappen 0 0 2
Totaal (2 medailles) 0 0 2
Portaal  Portaalicoon   Sport

Aleksej Joerjevitsj Poltoranin (Leninogorsk, 29 april 1987) is een Kazachse langlaufer. Hij vertegenwoordigde zijn vaderland op de Olympische Winterspelen 2006 (Turijn), de Olympische Winterspelen 2010 (Vancouver), de Olympische Winterspelen 2014 (Sotsji) en de Olympische Winterspelen 2018 (Pyeongchang).

Carrière

Poltoranin maakte zijn wereldbekerdebuut in november 2004 in Gällivare. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn eindigde de Kazach als 39e op de 15 kilometer klassieke stijl. In december 2006 scoorde hij in Cogne zijn eerste wereldbekerpunten. Op de wereldkampioenschappen langlaufen 2007 in Sapporo eindigde Poltoranin als zeventiende op de sprint en als 32e op de 30 kilometer achtervolging. Op de 4x10 km estafette eindigde hij samen met Nikolaj Tsjebotko, Andrej Golovko en Maksim Odnodvortsev op de zevende plaats. In december 2008 behaalde de Kazach in Davos zijn eerste toptienklassering. In Liberec nam hij deel aan de wereldkampioenschappen langlaufen 2009. Op dit toernooi eindigde hij als zestiende op de 15 kilometer klassieke stijl, als 45e op de sprint en als 49e op de 30 kilometer achtervolging. Samen met Nikolaj Tsjebotko eindigde hij als zevende op het onderdeel teamsprint, op de 4x10 kilometer estafette eindigde hij samen met Nikolaj Tsjebotko, Sergej Tsjerepanov en Jevgeni Velitsjko op de tiende plaats. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2010 in Vancouver eindigde Poltoranin als vijfde op de sprint, als veertiende op de 15 kilometer vrije stijl en als 27e op de 50 kilometer klassieke stijl. Samen met Nikolaj Tsjebotko eindigde hij als vijfde op het onderdeel teamsprint, op de 4x10 kilometer estafette eindigde hij samen met Sergej Tsjerepanov, Jevgeni Velitsjko en Nikolaj Tsjebotko op de elfde plaats.

In december 2010 boekte Poltoranin in Davos zijn eerste wereldbekerzege. Op de wereldkampioenschappen langlaufen 2011 in Oslo eindigde hij als 31e op de 15 kilometer klassieke stijl. Samen met Denis Volotka eindigde hij als zesde op het onderdeel teamsprint, op de 4x10 kilometer estafette eindigde hij samen met Sergej Tsjerepanov, Gennadi Matvijenko en Jevgeni Velitsjko op de dertiende plaats. In Val di Fiemme nam de Kazach deel aan de wereldkampioenschappen langlaufen 2013. Op dit toernooi veroverde hij de bronzen medaille op de 50 kilometer klassieke stijl, daarnaast eindigde hij als elfde op de sprint. Samen met Nikolaj Tsjebotko sleepte hij de bronzen medaille in de wacht op het onderdeel teamsprint, op de 4x10 kilometer estafette eindigde hij samen met Sergej Tsjerepanov, Nikolaj Tsjebotko en Jevgeni Velitsjko op de dertiende plaats. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2014 in Sotsji eindigde Poltoranin als negende op de 15 kilometer klassieke stijl en als zestiende op de 30 kilometer skiatlon. Samen met Nikolaj Tsjebotko eindigde hij als achtste op het onderdeel teamsprint.

Op de wereldkampioenschappen langlaufen 2015 in Falun eindigde hij als zevende op de 50 kilometer klassieke stijl, als 21e op de 30 kilometer skiatlon en als 35e op de sprint. Op de 4x10 kilometer estafette eindigde hij samen met Jevgeni Velitsjko, Nikolaj Tsjebotko en Rinat Moechin op dertiende plaats. In Lahti nam de Kazach deel aan de wereldkampioenschappen langlaufen 2017. Op dit toernooi eindigde hij als zevende op de 15 kilometer klassieke stijl. Samen met Denis Volotka, Olzjas Klimin en Jevgeni Velitsjko eindigde hij als negende op de 4x10 kilometer estafette, op het onderdeel teamsprint eindigde hij samen met Ivan Ljoeft op de zeventiende plaats. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2018 in Pyeongchang eindigde Poltoranin als vijftiende op de 50 kilometer klassieke stijl en als zeventiende op de sprint. Samen met Jevgeni Velitsjko, Ivan Poechkalo en Denis Volotka eindigde hij als achtste op de 4x10 kilometer estafette, op het onderdeel teamsprint eindigde hij samen met Denis Volotka op de vijftiende plaats.

Op de wereldkampioenschappen langlaufen 2019 in Seefeld eindigde hij als elfde op de 30 kilometer skiatlon. Voor de start van de 15 kilometer klassieke stijl werd hij samen met vier andere langlaufers opgepakt voor betrokkenheid bij Operatie Aderlass.

Resultaten

Olympische Winterspelen

Jaar Plaats Resultaten
2006 Vlag van Italië Turijn 39e 15 km klassieke stijl
2010 Vlag van Canada Vancouver 5e Sprint (klassieke stijl)
14e 15 km vrije stijl
27e 50 km klassieke stijl
5e Teamsprint (vrije stijl)
11e 4x10 km estafette
2014 Vlag van Rusland Sotsji 9e 15 km klassieke stijl
16e 30 km skiatlon
8e Teamsprint (klassieke stijl)
2018 Vlag van Zuid-Korea Pyeongchang 17e Sprint (klassieke stijl)
15e 50 km klassieke stijl
15e Teamsprint (vrije stijl)
8e 4x10 km estafette

Wereldkampioenschappen

Jaar Plaats Resultaten
2007 Vlag van Japan Sapporo 17e Sprint (klassieke stijl)
32e 30 km achtervolging
7e 4x10 km estafette
2009 Vlag van Tsjechië Liberec 45e Sprint (vrije stijl)
16e 15 km klassieke stijl
49e 30 km achtervolging
7e Teamsprint (klassieke stijl)
10e 4x10 km estafette
2011 Vlag van Noorwegen Oslo 31e 15 km klassieke stijl
6e Teamsprint (klassieke stijl)
13e 4x10 km estafette
2013 Vlag van Italië Val di Fiemme 11e Sprint (klassieke stijl)
Brons 50 km klassieke stijl
Brons Teamsprint (vrije stijl)
13e 4x10 km estafette
2015 Vlag van Zweden Falun 35e Sprint (klassieke stijl)
21e 30 km skiatlon
7e 50 km klassieke stijl
13e 4x10 km estafette
2017 Vlag van Finland Lahti 7e 15 km klassieke stijl
17e Teamsprint (klassieke stijl)
9e 4x10 km estafette
2019 Vlag van Oostenrijk Seefeld 11e 30 km skiatlon

Wereldbeker

Eindklasseringen
Seizoen Algm DI SP TdS
2006/2007 150e 99e - -
2007/2008 107e 63e - 45e
2008/2009 82e 52e 109e -
2009/2010 69e 54e 57e -
2010/2011 34e 31e 34e -
2011/2012 26e 22e 42e -
2012/2013 4e 4e 6e 11e
2013/2014 12e 6e 18e DNF
2014/2015 8e 7e 70e 7e
2015/2016 11e 16e 33e 5e
2016/2017 72e 49e 74e -
2017/2018 7e 6e 63e 4e
2018/2019 53e 31e - DNF
Wereldbekerzeges
Datum Plaats Onderdeel
11 december 2010 Vlag van Zwitserland Davos 15 km klassieke stijl
27 november 2011 Vlag van Finland Kuusamo 15 km klassieke stijl (handicapstart) NO
4 januari 2013 Vlag van Italië Toblach 5 km klassieke stijl TdS
5 januari 2013 Vlag van Italië Val di Fiemme 15 km klassieke stijl (massastart) TdS
19 januari 2013 Vlag van Frankrijk La Clusaz 15 km klassieke stijl (massastart)
16 februari 2013 Vlag van Zwitserland Davos Sprint (klassieke stijl)
1 januari 2014 Vlag van Zwitserland Lenzerheide 15 km klassieke stijl (massastart) TdS
7 januari 2015 Vlag van Italië Toblach 10 km klassieke stijl TdS
6 januari 2016 Vlag van Duitsland Oberstdorf 15 km klassieke stijl (massastart) TdS
6 januari 2018 Vlag van Italië Val di Fiemme 15 km klassieke stijl (massastart) TdS
21 januari 2018 Vlag van Slovenië Planica 15 km klassieke stijl
4 maart 2018 Vlag van Finland Lahti 15 km klassieke stijl

* NO = Etappezege in de Nordic Opening.
* TdS = Etappezege in de Tour de Ski.

Externe links

  1. Bizarre beelden: politie betrapt skiër tijdens bloedtransfusie www.ad.nl, 1 maart 2019