Alfred Hettner
In de wereld van vandaag is de belangstelling voor Alfred Hettner voortdurend toegenomen. Of het nu vanwege zijn relevantie vandaag is of vanwege zijn impact op de geschiedenis, Alfred Hettner heeft de aandacht getrokken van een breed publiek. Door de jaren heen zijn er debatten, onderzoek en studies ontstaan die zich hebben verdiept in de betekenis en betekenis ervan. Zowel op academisch als op populair gebied heeft Alfred Hettner oprechte belangstelling gewekt en allerlei soorten reflecties en discussies teweeggebracht. In dit artikel zullen we ons verdiepen in de wereld van Alfred Hettner en de vele facetten ervan verkennen, met als doel het belang en de relevantie ervan in de huidige samenleving beter te begrijpen.
Alfred Hettner (Dresden, 1859 – Heidelberg, 1941) was een Duitse geograaf.
Alfred Hettners leven
Alfred Hettner was de zoon van Hermann Hettner, een kunst- en literatuurhistoricus. Hij studeerde geografie aan de Universiteit van Halle bij Alfred Kirchhoff. Vervolgens studeerde hij nog aan de universiteiten van Bonn en Straatsburg en hij promoveerde op een fysisch-geografisch onderwerp in 1881.
In 1882 vertrok hij naar Colombia. Hij was daar huisleraar en deed ook wetenschappelijk onderzoek. In 1884 keerde hij terug naar Duitsland om zijn studies voort te zetten bij Von Richthofen en Ratzel. Deze periode werd gevolgd door weer een reis naar Zuid-Amerika. Hij bereisde tot 1890 verschillende staten van dit werelddeel. Tussen 1890 en 1897 doceerde hij aan de universiteit van Leipzig en vanaf 1899 doceerde hij tot zijn emeritaat in 1928 aan de universiteit van Heidelberg.
Alfred Hettner als geograaf
Hettner wordt beschouwd als een van de belangrijkste geografen uit de eerste helft van de 20e eeuw. Zijn theoretische en methodische geschriften hebben grote invloed gehad op de geografieboefening. In het door hem in 1895 opgerichte ‘Geographische Zeitschrift’ konden zijn ideeën hun weg vinden in de Duitse geografie. Hij kan worden beschouwd als dé geograaf van de chorologische opvatting en verder is hij bekend om zijn poging de geografie een zelfstandige positie te geven in het geheel van de wetenschappen (zie Chorologische geografie). Voor de systematische beschrijving van landen stelde hij het ‘Länderkundliche Schema’ voor, een min of meer vaste volgorde van te behandelen onderwerpen.
Werken
Tot zijn belangrijkste werken behoren:
- Das Europäische Russland. Eine Studie zur geographie des Menschen, Leipzig/Berlin, 1905
- Die Geographie, ihre Geschichte, ihr Wesen und ihre Methoden, Breslau, 1927
- Vergleichende Länderkunde, Leipzig/Berlin, Bd. I (1933), Bd II (1934), Bd. III (1934), Bd. IV (1935)
Bronnen, noten en/of referenties
|