In de wereld van André Previn is er altijd grote belangstelling en nieuwsgierigheid geweest vanuit de samenleving. Eeuwenlang is André Previn een onderwerp van debat en discussie geweest op verschillende gebieden, of het nu gaat om de politiek, de wetenschap, de cultuur of het dagelijks leven. De invloed van André Previn valt niet te ontkennen en de impact ervan is voelbaar op alle terreinen van het menselijk leven. In dit artikel zullen we de rol van André Previn in de geschiedenis en de relevantie ervan in het heden grondig onderzoeken, de verschillende aspecten ervan analyseren en ons verdiepen in het belang ervan om de wereld om ons heen beter te begrijpen.
André Previn | ||||
---|---|---|---|---|
André Previn (2012)
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Andreas Ludwig Priwin | |||
Geboren | Berlijn, 6 april 1929 | |||
Geboorteplaats | Berlijn | |||
Overleden | New York, 28 februari 2019 | |||
Overlijdensplaats | Manhattan | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 1950-2018 | |||
Beroep | Pianist, dirigent en componist | |||
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
André George Previn (geboren: Andreas Ludwig Priwin) (Berlijn, 6 april 1929 - Manhattan, 28 februari 2019) was een Duits-Amerikaans pianist, componist en dirigent.
Voordat zijn familie in 1937 naar Parijs verhuisde, studeerde Previn al aan het Stern'sches Konservatorium van Berlijn. Na verdere studie aan het Conservatoire de Paris vluchtte de joodse familie in 1941 voor de nazi-terreur naar de Verenigde Staten.
Sweet Lorraine van Art Tatum inspireerde Previn om zich meer in de jazzmuziek te verdiepen. Op dertienjarige leeftijd startte zijn carrière met radio-opnamen met onder anderen Hoagy Carmichael. Op zijn vijftiende gaf hij een jazzconcert in het Philharmonic Auditorium van Los Angeles. Zijn toenmalige impresario Laguna begon een opnamestudio, waarvoor Previn in 1945/46 zijn eerste grammofoonplaatopnamen maakte, onder andere met de jazzmuzikanten Willie Smith en Red Callender. Ook een eigen compositie van Previn, Sunset in Blue, werd daar opgenomen. Hij wordt gerekend tot de beste jazzmuzikanten van Amerika en speelde samen met zowel Ray Brown en Dizzy Gillespie als Billie Holiday. Voor het trioalbum My Fair Lady met Shelly Manne en Leroy Vinnegar ontving hij in 1956 de eerste gouden plaat in de geschiedenis van de jazz.
Later werd Previn vooral bekend als chef-dirigent van symfonieorkesten:
Daarnaast trad hij als gastdirigent op bij vele andere orkesten, waarbij hij vaste verbintenissen had met onder meer het Boston Symphony Orchestra en het NHK-symfonieorkest in Tokio.
Hij dirigeerde ook de muziek bij verscheidene bioscoopfilms, bijvoorbeeld Kiss Me Kate (1953), Seidenstrümpfe (1957), Gigi (1958), Porgy and Bess (1959), My Fair Lady (1964), Jesus Christ Superstar (1973), Rollerball (1975) en The Elephant Man (1980).
André Previn is vijf keer getrouwd geweest. In 1952 gaf hij zijn jawoord aan jazz-zangeres Betty Bennett (1921 - 2020), in 1959 aan Dory Previn (1925 - 2012) en vervolgens aan Mia Farrow (°1945) van 1970 tot 1979. Samen met haar heeft hij dochter Soon-Yi Previn (°1970) geadopteerd, die in 1997 met regisseur Woody Allen (°1935) trouwde. Na zijn vierde huwelijk in 1982 met Heather Sneddon, dat eindigde in 2002, trouwde hij de Duitse violiste Anne-Sophie Mutter (°1963), voor wie hij een vioolconcerto had geschreven. Zij scheidden in 2006.
André Previn schreef memoires gewijd aan zijn vroege jaren in Hollywood, genaamd: No Minor Chords. gepubliceerd in 1991.
Hij overleed in 2019 op 89-jarige leeftijd in New York.
Previn was betrokken bij de muziek (compositie, dirigeren, supervisie ...) van volgende films:
Previn is in 1996 door koningin Elisabeth geridderd in de Orde van het Britse Rijk en mocht zich sindsdien Sir André Previn noemen.