In dit artikel gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van B-2 Spirit. Of u nu een expert op dit gebied bent of er gewoon meer over wilt weten, hier vindt u waardevolle informatie die u zal helpen dit onderwerp beter te begrijpen. Vanaf de oorsprong tot de evolutie vandaag de dag, inclusief de belangrijkste kenmerken en toepassingen, bieden wij u een compleet overzicht van B-2 Spirit. Maak je klaar om te beginnen aan een reis vol ontdekkingen en kennis die je zeker een hernieuwd perspectief op dit onderwerp zal geven. Blijf lezen en dompel jezelf onder in het spannende universum van B-2 Spirit!
B-2 Spirit | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Rol | Zware intercontinentale strategische bommenwerper | |||
Bemanning | 2 | |||
Stukprijs | $2.200.000.000 | |||
Status | ||||
Eerste vlucht | 17 juli 1989 | |||
Aantal gebouwd | 21 | |||
Gebruik | USAF (1993-heden) | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 20,90 m | |||
Hoogte | 5,10 m | |||
Spanwijdte | 52,1 m | |||
Vleugeloppervlak | 460 m² | |||
Gewicht | ||||
Leeggewicht | 71.700 kg | |||
Brandstofgewicht: | 73.710 kg | |||
Startgewicht | 170.200 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | 4× General Electric F118-GE-100 turbofans | |||
Stuwkracht | 4× 77 kN | |||
Prestaties | ||||
Topsnelheid | Zeeniveau: 917 km/h, boven 12000 m: 1010 km/h | |||
Vliegbereik | 12.225 km | |||
Actieradius | 9815 km | |||
Dienstplafond | 15.240 m | |||
Bewapening | ||||
Bommen | 80x225 kg of 36x338 kg of 16x900 kg JDAM of 16 B61 of B83-kernwapen | |||
|
De B-2 Spirit is een Amerikaanse strategische bommenwerper met stealthtechnologie (sluipbommenwerper) voor intercontinentale afstanden. Het toestel is in staat zowel conventionele als nucleaire wapens af te werpen. Het heeft een vorm die voor die tijd uniek leek, maar al eerder door nazi Duitsland werd toegepast bij de bouw van de Horten Ho 229. De toestellen vertonen een meer dan sterke gelijkenis.
De B2 is uitgerust met technologie (zoals speciale radar-absorberende verf) die het toestel zo goed als onzichtbaar maken op de radar.
De Amerikaanse luchtmacht was eerst van plan een groot aantal van deze vliegtuigen te kopen van vliegtuigfabrikant Northrop. Uiteindelijk zijn door het einde van de Koude Oorlog begin jaren 90 slechts 21 vliegtuigen gekocht. Door de hoge reeds uitgegeven ontwikkelingskosten en het drastisch teruggebrachte aantal vliegtuigen is de prijs per toestel opgelopen tot meer dan 2 miljard dollar.
De operationele thuisbasis van de B-2 is Whiteman Air Force Base in Missouri, maar het onderhoud gebeurt bij het Oklahoma City Air Logistics Center op Tinker Air Force Base in Oklahoma.
De ontwikkeling van de B-2 begon in 1978 als een geheim project onder de naam Advanced Technology Bomber. Twee teams van bedrijven werden aangesproken om het project verder te ontwikkelen, Northrop/Boeing en Lockheed/Rockwell. Hoewel het tweede team meer ervaring had met het ontwikkelen van stealth-vliegtuigen (Lockheed had toen al de SR-71 Blackbird en de F-117 Nighthawk ontwikkeld) werd in november 1981 het team van Northrop gekozen om het toestel uit te ontwikkelen. In april 1988 lekte de eerste informatie over het project uit in de vorm van een tekening. Deze tekening zou op 22 november 1988, toen het vliegtuig aan het publiek gepresenteerd werd, verrassend nauwkeurig blijken te zijn. Tijdens de eerste testvluchten zagen burgers het vliegtuig regelmatig aan voor een UFO.
De B-2 bemanning bestaat uit twee personen die dezelfde taken (vlieger/radar-navigator) uitvoeren, zodat ze elkaar tijdens een missie kunnen aflossen.
Hoewel de B-2 betrekkelijk nieuw is werden de toestellen al enkele keren daadwerkelijk ingezet.
De B-2 is geschikt voor de volgende wapentypes:
Vanwege het geringe aantal vliegtuigen heeft ieder toestel naast zijn gebruikelijke registratie ook een officiële naam gekregen.
Op 23 februari 2008 stortte een B-2 Spirit Stealth Bomber neer, de 89-0127 "Spirit of Kansas". De beide piloten konden zich in veiligheid brengen door middel van hun schietstoel. Het toestel crashte vlak bij Andersen Air Force Base op het eiland Guam. Volgens de Amerikaanse luchtmacht was de oorzaak van de crash een door vocht beschadigde sensor, die voor een storing in de computer zorgde waardoor het vliegtuig direct na het opstijgen te steil ging klimmen, daardoor erg veel snelheid verloor en vervolgens crashte.