In het artikel van vandaag gaan we dieper in op het onderwerp Bandabou, waarbij we de verschillende facetten ervan en de impact ervan op de hedendaagse samenleving onderzoeken. Vanaf het begin tot aan de relevantie ervan vandaag de dag is Bandabou een onderwerp van interesse geweest voor zowel experts als hobbyisten. We zullen de culturele, politieke en sociale implicaties ervan analyseren, evenals de evolutie ervan in de tijd. Daarnaast zullen we onderzoeken hoe Bandabou verschillende aspecten van het dagelijks leven heeft beïnvloed, van mode tot technologie. Zonder twijfel is Bandabou een onderwerp dat speciale aandacht verdient en in dit artikel gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld ervan.
Regio in Curaçao | |||
---|---|---|---|
Coördinaten | 12°17'NB, 69°4'WL | ||
Algemeen | |||
Inwoners (2011) |
24.056 | ||
Foto's | |||
Kaart van Bandabou uit 1892 | |||
|
Bandabou of Band'abou is in de volksmond een regio-aanduiding voor het westelijk deel van het eiland Curaçao, dat strekt vanaf Grote Berg tot Westpunt. De naam betekent letterlijk de benedenkant (=beneden de wind).
Bandabou bestaat uit een uitgestrekt heuvelachtig gebied met een ruig en karakteristiek landschap. De noordkust, waar de zee voortdurend tegen de rotsen beukt, is steil, ruw en ontoegankelijk. Aan de zuidkust liggen de koraalriffen en een aantal in het kalkkoraal uitgesleten baaien en stranden. Centraal in Bandabou ligt de Sint-Christoffelberg, het hoogste punt van Curaçao.
Curaçao werd in 1925 herverdeeld in drie districten. Het stadsdistrict Willemstad was aanvankelijk beperkt tot de hoofdstad Willemstad en werd in 1930 fors uitgebreid met de omringende woonkernen. Daarnaast zijn er twee buitendistricten: Bandabou en Bandariba.
In de 17de en 18de eeuw waren in Bandabou de meeste en de grootste plantages gevestigd. Deze plantages waren de eerste woonkernen in het gebied. Na manumissie en de afschaffing van de slavernij ontstonden vanuit de plantages dorpen of buurten waar ex-slaven woonden en waar zij voor een deel de Afrikaanse culturele tradities wisten voort te zetten. Barber groeide uit tot het hoofddorp van Bandabou. Terwijl de ontwikkelingen zich in het stadsdistrict Willemstad concentreerden, bleef het buitendistrict lange tijd nagenoeg geïsoleerd vanwege de afstand en de slechte verbindingen. Hierdoor is de regio in vergelijking tot de rest van het eiland dunbevolkt en is de bebouwing zeer verspreid.
Door de aanleg van wegen naar Punda en aansluiting op de centrale netwerken voor elektra, water en telecommunicatie vanaf het midden van de 20ste eeuw groeide Bandabou geleidelijk uit tot een belangrijke toeristische trekpleister. Naast landschap, landhuizen, dorpen en stranden is de regio vooral bekend om haar cultureel erfgoed, zoals haar oogstfeest en carnavalviering. In 2010 werd het plantagesysteem West-Curaçao voorgedragen als kandidaat voor de werelderfgoedlijst in het Koninkrijk der Nederlanden.
District Bandabou | ||
---|---|---|
Plaats | Inwoners (2011) | |
Sint-Michiel | 5.732 | |
Souax | 5.114 | |
Tera Corá / Grote Berg | 4.388 | |
Barber | 2.412 | |
Soto | 2.233 | |
Leliënberg | 1.101 | |
Westpunt | 738 | |
Flip | 601 | |
Sint Willibrordus | 588 | |
Pannekoek | 365 | |
Lagun | 321 | |
Tera Pretu | 271 | |
Wacao | 107 | |
Hato | 45 | |
Christoffel | 40 | |
Totaal
|
24.056
|
Bronnen, noten en/of referenties
|