Barbarisme is een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van mensen over de hele wereld. Het is lange tijd het onderwerp geweest van debat, discussie en analyse, wat een breed scala aan meningen en perspectieven heeft opgeleverd. Het belang en de invloed ervan op verschillende gebieden van het dagelijks leven maken het tot een relevant onderwerp voor iedereen. In dit artikel zullen we de belangrijkste aspecten onderzoeken die verband houden met Barbarisme, waarbij we ingaan op de impact ervan op de samenleving, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de verschillende standpunten die er over de kwestie bestaan. Door deze diepgaande analyse hopen we een alomvattend beeld te geven van Barbarisme en een vollediger begrip van de reikwijdte en relevantie ervan vandaag de dag te bevorderen.
Een barbarisme is een woord dat, of een zinswending of conventie die:
Barbarismen worden op het tweede criterium formeel onderscheiden van ontleningen (leenwoorden, leenuitdrukkingen enz.), die ondanks hun uitheemse oorsprong niet noodzakelijkerwijs worden afgekeurd. Het radicaal afkeuren van alle ontleningen wordt taalpurisme genoemd.
In de praktijk is het moeilijk een woord of zinswending eenduidig als barbarisme dan wel als ontlening te classificeren, daar de gezaghebbende taalvoorschriften elkaar vaak tegenspreken over de mate van aanvaardbaarheid van een ontlening.
Barbarismen komen op alle taalniveaus voor, de irritatie over de fout verschilt per niveau. Een ordening van de niveaus volgens de gevoeligheid voor fouten van belangrijk naar minst belangrijk:
De Dikke Van Dale gebruikt sinds de 13e herziene uitgave van 1999 voor (vermeende) barbarismen niet langer de labels gallicisme, anglicisme en germanisme, die een connotatie van afkeuring dragen. Wel wordt vermeld dat een woord of uitdrukking een vertaling, een leenvertaling of een leenbetekenis/betekenisontlening is.
Hieronder een lijst met enkele, naar de naam van de donortaal gerangschikte barbarismen:
Binnen een taalgebied kunnen verschillende taalnormen bestaan. Woorden, constructies en zinswendingen met een beperkte regionale spreiding worden wel dialectismen genoemd. De begrippen hollandisme en belgicisme verwijzen naar taalvormen die beperkt zijn tot het Nederlands-Nederlands respectievelijk het Belgisch-Nederlands.
Voorbeelden:
Bronnen, noten en/of referenties
|