Dit artikel gaat in op het onderwerp Bertrada van Laon, dat de afgelopen jaren op verschillende gebieden aan relevantie heeft gewonnen. Bertrada van Laon is een onderwerp dat nieuwsgierigheid en belangstelling in de samenleving heeft gewekt en aanleiding heeft gegeven tot debat en reflectie over de implicaties en gevolgen ervan. Met dit artikel proberen we een brede en objectieve visie op Bertrada van Laon te geven, waarbij we de verschillende dimensies ervan analyseren en een compleet overzicht bieden van het belang en de relevantie ervan. Op dezelfde manier is het bedoeld om de kennis en het begrip van Bertrada van Laon te verdiepen, waardoor de lezer de nodige hulpmiddelen krijgt om de aard en reikwijdte ervan te begrijpen.
Bertrada | ||
---|---|---|
720-783 | ||
Eugène Oudiné: Berthe au Grand Pied, 1848. Jardin du Luxembourg, Parijs, in de reeks beeldhouwwerken Reines de France et Femmes illustres.
| ||
Koningin-gemalin van Frankrijk | ||
Periode | 751-768 | |
Opvolger | Himiltrude | |
Vader | Caribert van Laon |
Bertrada van Laon, ook wel bekend als Bertha met de Grote Voet (mei 720 – 12 juli 783) was een Frankische koningin. Ze was een dochter van Charibert van Laon. Volgens een legende was zij echter de dochter van Floris ende Blancefloer. Bertrada van Laon dankt haar bijnaam aan het lied Li Romans de Berte aux grands pieds van de Franse troubadour Adenes Le Roi. Ze kreeg deze bijnaam vermoedelijk omdat ze een klompvoet had.
In 740 trouwde ze met Pepijn de Korte, als zijn tweede vrouw. Door te nauwe verwantschap waren er jaren nodig voordat de kerk het huwelijk erkende. In 762 wilde Pepijn haar verstoten, maar dat mislukte door verzet van de paus. Bertrada was een belangrijke adviseur van haar man en volgde hem op zijn veldtochten. Na zijn dood verloor Bertrada haar titel van koningin en woonde zij aanvankelijk een tijd bij haar zoon Karel.
Ze probeerde de vrede tussen haar zoons Karel en Karloman te bewaren. Zo arrangeerde ze in 770 het tweede huwelijk van Karel met de dochter van koning Desiderius der Longobarden, veelal Desiderata genaamd, en dit als onderdeel van een politiek evenwicht dat ze trachtte te scheppen tussen de broers, de Longobarden, Beieren en de paus. In haar pro-Longobardische politiek kon Bertrada op de steun rekenen van een deel van de Frankische adel. Die zagen in Bertrada's demarches voor een "rustige" zuidgrens van het Frankenrijk een beveiliging. In dat kader werd ook haar dochter verloofd met een Longobardische prins, maar dat huwelijk ging niet door. Uiteindelijk vestigde Bertrada zich in het klooster van Choisy-au-Bac, waar zij stierf.
Pepijn en Bertrada hadden de volgende kinderen:
Een legende verhaalt, volledig zonder historische grond, dat Bertrada een dochter zou zijn van Floris en Blancefloer:
Bronnen, noten en/of referenties
|