Catuvellauni

De Catuvellauni waren een Keltische stam of staat die in het zuidoosten van prehistorisch Britannia woonden, voor de Romeinse invasie van Brittannië in 43.

Geschiedenis

De lotgevallen van de Catuvellauni en hun koningen van voor de Romeinse invasie kunnen worden nagegaan aan de hand van oude munten en verwijzingen in klassieke historiën. Zo worden ze genoemd door Dio Cassius, die ervan uitgaat dat zij het waren die het verzet leidden tegen de Romeinse verovering. Ze komen ook voor in de Geographia van Ptolemeus als een van de latere civitates van Romeins Britannia in de 2e eeuw, toen zij woonden in het huidige Hertfordshire, Bedfordshire en zuidelijk Cambridgeshire rond de stad Verulamium (het huidige St. Albans). Hun gebied grensde in het noorden aan dat van de Iceni en de Corieltauvi, in ten oosten aan de Trinovantes, in het westen aan de Dobunni en Atrebates en in het zuiden aan de Regnenses en Cantiaci. Er wordt een verband vermoed tussen de Catuvellauni en de Catalauni, een volk dat in Gallia Belgica woonde in de regio rond de huidige stad Châlons-en-Champagne (Catalaunum)

Etymologie

De naam is afgeleid van het Oud-Brythonisch catu - wellauni dat "strijdhoofden" of "strijdleiders" betekende. Dit komt uiteindelijk van het Proto-Keltisch "catu", strijd, en "wali", leiden.
De wortel uellauno- komt terug in veel andere Keltische namen, zoals die van de godin Icovellauna, de god Vellaunus, de held Cassivellaunus, later bekend in Welshe legenden als Caswallawn, en uiteraard de Catuvellauni, de Zuidoost-Britse stam, waarvan de naam ook verwant lijkt met de Catalauni, Catalaunum en Catalaunia (Catalonië).

Leiders van de Catuvellauni

1. Cassivellaunus, militair aanvoerder, vaak geassocieerd met de Catuvellauni, ca. 54 v.C.
2. Tasciovanus, ca. 20 v.C. – AD 9
3. Cunobelinus, AD 9 – AD 40
4. Togodumnus
5. Caratacus
6. Epaticcus

Zie ook

• Lijst van Keltische stammen

Externe links

• (en) Catuvellauni
• (en) Catuvellauni in Brittannië
• (en) Verulamium Romeinse stad
• (en) Romeins theater van Verulamium

Bronnen, noten en/of referenties ↑ Xavier Delamarre (2003). Dictionnaire de la langue gauloise: Une approche linguistique du vieux-celtique continental, 2e druk. Éditions Errance. ISBN 2-87772-237-6. p.310 Julius Caesar, De Bello Gallico Tacitus, Annalen Suetonius, Leven van de twaalf keizers Dio Cassius, Romeinse Historie Ptolemy, Geographia Geoffrey of Monmouth, Historia Regum Britanniae Sheppard Frere (1998), Britannia: a History of Roman Britain, Pimlico John Creighton (2000), Coins and power in Late Iron Age Britain, Cambridge University Press