In dit artikel duiken we in de opwindende wereld van Commanderij van Sint-Andreas, waarbij we de verschillende facetten en de invloed ervan op verschillende gebieden onderzoeken. Van de impact ervan op de samenleving tot de implicaties ervan voor de populaire cultuur: Commanderij van Sint-Andreas heeft de interesse gewekt van zowel experts als fans. Via een uitgebreide analyse zullen we de evolutie ervan in de loop van de tijd en de relevantie ervan vandaag onderzoeken. Daarnaast zullen we de perspectieven ontdekken van experts in het veld, die ons een dieper inzicht zullen bieden in Commanderij van Sint-Andreas en de implicaties ervan. Dit artikel probeert een complete en verrijkende visie op Commanderij van Sint-Andreas te bieden, en lezers uit te nodigen om na te denken en dieper in dit fascinerende onderwerp te duiken.
De Commanderij van Sint-Andreas was van 1254 tot 1794 een commanderij van de Duitse Orde in de Belgische stad Luik. Het gebouw huisvest momenteel (2011) een afdeling van de politierechtbank.
De Commanderij van Sint-Andreas is ontstaan in het jaar 1255 door de schenking van Jacob van Celles van het Huis van Celles, samen met het patronaatsrecht van de kerken van Sint-Andreas en Sint-Gangulfus te Luik aan de Balije Biesen van de Duitse Orde.
De commanderij omvatte behalve de Luikse stadsresidentie Sint-Andreas tevens de parochies Sint-Andreas en Sint-Gangulfus, alsmede het Hospitaal Mostard en het begijnhof Hors-Chateau. De Luikse commanderij behoorde tot de Balije Biesen van de Duitse Orde en was daarmee onderhorig aan de landcommanderij Alden Biesen te Bilzen-Rijkhoven. De plek bood voor de orderidders een toevluchtsoord onder de bescherming van de Luikse prins-bisschop. In de representatieve gebouwen aan de Pierreuse (nu Rue du Palais) resideerde de commandeur, ook wel grootpastor genoemd, die hoofd was van de balijepriesters en tevens pastoor van de beide parochies. De parochie van Sint-Andreas was een van de grootste van Luik met rond het midden van de 17e eeuw ongeveer 2250 zielen.
De commanderij werd in 1795 na de Franse Revolutie ontbonden. De laatste titularis vluchtte naar Westfalen met een deel van de archieven. In 1797 volgde de openbare verkoop en in 1920 werd de residentie aangekocht door de stad Luik.
In 1931 werden de gebouwen in gebruik genomen als politierechtbank. In 1971 werd het geheel een geklasseerd monument. In 2010 volgde een gedeeltelijke restauratie en werden de oorspronkelijke terrassen hersteld en toegankelijk gemaakt via een wandelpad.
Van het omvangrijke complex zijn nog diverse gebouwen bewaard gebleven, onder andere de voormalige kloosterkerk, de huidige Sint-Andreaskerk. De toren van Vieux Joncs (= Aldenbiesen) is, met de omliggende terrassen en muren gerestaureerd en biedt een fraai uitzicht over dit deel van de stad.
Bronnen, noten en/of referenties
|