In de wereld van vandaag is Conventie van Bern (1979) een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed spectrum van mensen. Het belang van Conventie van Bern (1979) is erkend door deskundigen op verschillende gebieden, die de impact ervan op de moderne samenleving hebben benadrukt. Sinds zijn opkomst heeft Conventie van Bern (1979) aanleiding gegeven tot debatten en reflecties over de invloed ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven. In dit artikel zullen we de betekenis en implicaties van Conventie van Bern (1979) diepgaand onderzoeken, waarbij we de verschillende dimensies ervan en de relevantie ervan in de huidige context analyseren.
De Conventie van Bern is een internationaal verdrag inzake het behoud van in het wild voorkomende dier- en plantensoorten en de daarbij behorende grensoverschrijdende natuurlijke leefmilieus (habitats) in Europa. Bijzondere aandacht wordt besteed aan kwetsbare soorten en aan soorten die met uitsterven worden bedreigd, met inbegrip van trekkende soorten.
Het verdrag is een initiatief van de Raad van Europa. De lidstaten van de Raad van Europa en de andere ondertekenaars verklaren in dit verdrag samen te willen werken op het gebied van het behoud van de natuur.
Het verdrag is ondertekend door de landen van de Raad van Europa en daarnaast door de Europese Unie, Monaco, Burkina Faso, Marokko, Tunesië en Senegal.
Het werd op 19 september 1979 ondertekend en werd op 1 juni 1982 van kracht in alle Europese landen. Sinds de invoering van de Vogel- en Habitatrichtlijnen (79/409/EEG, de Vogel-richtlijn en 92/43/EEG, de Habitat-richtlijn) wordt binnen de Europese Unie niet vaak meer op het verdrag van Bern teruggegrepen. De inhoud van het verdrag is volledig opgenomen in de nationale en Europese wetgeving.
Iedere Verdragsluitende Partij neemt passende en noodzakelijke maatregelen in de vorm van wetten en voorschriften om te zorgen voor bijzondere bescherming van de in het wild voorkomende diersoorten, genoemd in bijlage II. Waar het deze soorten betreft is met name verboden:
Het verdrag kent 4 bijlagen: