Dries van der Lof
In de wereld van vandaag is Dries van der Lof een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed scala aan mensen. Van de impact ervan op de samenleving tot de implicaties ervan op het gebied van de wetenschap heeft Dries van der Lof de aandacht en nieuwsgierigheid van velen getrokken. Met eindeloze aspecten om te verkennen, probeert dit artikel zich te verdiepen in de fascinerende wereld van Dries van der Lof, waarbij de oorsprong, evolutie en gevolgen ervan op verschillende gebieden worden geanalyseerd. Langs deze lijnen zullen we beginnen aan een reis van ontdekking en reflectie over Dries van der Lof, in een poging licht te werpen op het belang ervan en de mogelijke implicaties ervan in de toekomst.
.jpg)
Andre Dries van der Lof (Emmen, 23 augustus 1919 - Enschede, 24 mei 1990) was een autocoureur uit Nederland.
Samen met Jan Flinterman was hij in 1952 de eerste Nederlander die startte in een Formule 1-race (destijds World Driver Championship). Om deelname van Van der Lof en Flinterman aan de Grand prix van Nederland mogelijk te maken, betaalde de Koninklijke Nederlandse Automobiel Club 2000 gulden. Als (betalend) coureur reed hij de Grand Prix van Nederland in 1952 voor het team HWM, maar viel uit en scoorde geen punten.
Van der Lof was bestuurder van de door zijn vader opgerichte Twentsche Kabelfabriek in Haaksbergen en had later een collectie oldtimers waarmee hij tot in de jaren tachtig aan races deelnam. Voor zijn eenmalig optreden in de GP nam hij deel aan rally's. Zijn kleindochter Shirley was ook coureur en nam kortstondig deel aan het Duitse Formule 3-kampioenschap.
Literatuur
- Hans van der Klis, Dwars door de Tarzanbocht: de dertien Nederlandse Formule 1-coureurs. Amsterdam, 2007 (3e ed.), p. 9-19
| Bronnen, noten en/of referenties |