Eifeler regel is een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. De impact ervan is voelbaar in verschillende aspecten van het dagelijks leven, van de sociale tot de economische sfeer. Door de jaren heen heeft Eifeler regel geleid tot discussies en debatten in verschillende sectoren, waardoor aanzienlijke veranderingen zijn ontstaan in de manier waarop bepaalde problemen worden aangepakt. In dit artikel zullen we Eifeler regel en de invloed ervan op de hedendaagse samenleving grondig onderzoeken, de verschillende dimensies ervan analyseren en de relevantie ervan vandaag benadrukken.
De Eifeler regel is een sandhiverschijnsel in het Luxemburgs en andere Moezelfrankische varianten, die bepaalt of een eind-n al dan niet uitgesproken (en geschreven) wordt. Dit verschijnsel werd voor het eerst opgetekend op het einde van de 19de eeuw voor het dialect van de Eifel. Vandaar ook de benaming Eifeler regel. Ook termen als n-deletie of mobiele n-deletie komen voor.
Vermits de Luxemburgse spelling naar fonetische nauwkeurigheid streeft, wordt deze n-deletie ook weerspiegeld in het schrift. Tegenwoordig wordt de Eifeler regel vaak voorgesteld als een spellingregel, maar een correcte toepassing vereist nog steeds een zekere kennis van het gesproken Luxemburgs. De regel betreft woorden die eindigen op -n of -nn. Omdat dit een wijd verspreide uitgang van werkwoorden, meervouden en andere woorden is, bevat vrijwel elke zin een toepassing van de Eifeler regel.
Hoewel taalkundige studies beweren dat een eind-n voor een begin-n niet uitgesproken wordt, moet deze eind-n wel geschreven worden volgens de spelling van 1999 (dus den Numm en niet de Numm).
Over het algemeen valt een eind-n weg wanneer ze niet gevolgd wordt door een klinker, een alveolare of glottale medeklinker (<h, d, dsch, t, ts, z, tsch>) of een leesteken (komma, punt, haakje enz.).
De eind-n(n) valt wel degelijk weg:
Wanneer de eind-n wegvalt in het meervoud van een woord dat ook in het enkelvoud op -e eindigt, voegt men een trema toe om het meervoud te onderscheiden:
De eind-n blijft steeds staan:
Vóór de woorden si, se, sech, säin, seng en sou is de -n facultatief:
De eind-n en -nn blijven altijd bewaard in onderstaande woorden:
In de praktijk is de -n als deel van de stam meestal stabiel, met bepaalde uitzonderingen zoals Wäi(n) (wijn), Stee(n) (steen) en geschwë(nn) (gezwind, snel).