Giorgio Perlasca
In dit artikel zullen we het onderwerp Giorgio Perlasca in detail onderzoeken, waarbij we het belang, de evolutie en de relevantie ervan in de huidige samenleving analyseren. Vanaf de oorsprong tot de huidige situatie zullen we verschillende aspecten behandelen die de relevantie van Giorgio Perlasca vandaag de dag contextualiseren. Door middel van een holistische analyse zullen we de verschillende benaderingen en perspectieven rondom Giorgio Perlasca beoordelen, evenals de impact ervan op verschillende gebieden van het dagelijks leven. Op dezelfde manier zullen we de implicaties van Giorgio Perlasca in de hedendaagse samenleving onderzoeken, waarbij we de invloed ervan op aspecten als cultuur, economie, politiek en technologie in ogenschouw nemen. Met dit artikel proberen we een alomvattende en bijgewerkte visie op Giorgio Perlasca te bieden, om meer begrip en reflectie te genereren over de impact ervan op ons milieu.
Giorgio Perlasca (Como, 31 januari 1910 - Padua, 15 augustus 1992) was een Italiaanse diplomaat en verzetsstrijder.
Hij redde eind 1944 duizenden Joden van vervolging door de Hongaarse nazi's en werd door Jad Wasjem tot rechtvaardige onder de volkeren verklaard.
Perlasca raakte in de ban van het fascisme, en werd een hevige supporter van Mussolini. In die sfeer trok hij onder andere naar Spanje om er aan de zijde van Franco te vechten in de Spaanse Burgeroorlog. Hier maakte hij een mentale omslag, en liet het fascisme voor wat het was, zij het in stilte. Zijn afkeer van Duitsland dat voorheen Italië bevocht in de Eerste Wereldoorlog en het invoeren van rassenwetten onder invloed van nazi-Duitsland kunnen hier aan de grondslag gelegen hebben.
Hij bleef echter werken voor de Italiaanse overheid, en belandde zo als diplomaat in Hongarije. Intussen begonnen de muren van het Derde Rijk in te storten, en de dictator van Hongarije, Miklós Horthy koos eieren voor zijn geld en stopte de steun aan Adolf Hitler in 1944. Hierop grepen de nazi's op 18 maart 1944 de macht, en installeerde Duitsland een bewind equivalent aan de NSDAP in Duitsland, de Nyilaskeresztes Part (NYKP - Pijlkruisers, naar het embleem van de partij). Deze zette meteen een bloedige jodenvervolging in, wat onder Horthy redelijk beperkt gebleven was.
Bovendien veranderde Italië van kamp en koos het de zijde van de geallieerden. Hierop werden alle Italiaanse diplomaten geacht Hongarije te verlaten. Perlasca vond een onderkomen bij de Spaanse ambassade, werd vrijwel onmiddellijk Spaans staatsburger onder de naam Jorge Perlasca. Hij gebruikt zijn diplomatische kwaliteiten om samen te werken met de Spaanse ambassadeur Sanz Briz.
De neutrale landen, waaronder Spanje, Zweden (cfr. Raoul Wallenberg), Portugal en Zwitserland, verlenen aan vele joden onderdak in hun ambassades en voorzien hen van papieren, als bescherming tegen de NYKP, en regelen veilige vluchtroutes.
De NYKP vraagt aan Sanz Briz erkenning van het regime, maar deze wimpelt de vraag af en verlaat het land om dit niet te hoeven doen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken van het Szalasi-regime besluit hierop om bij de officiële afwezigheid van Spanje de panden door Spanje beschermd binnen te vallen. Op dit moment grijpt Perlasca in. Perlasca zegt tegen het Szalasi-regime (van de NYKP) dat Sanz Briz enkel naar Bern trekt om er beter te kunnen communiceren met de Spaanse overheid, en dat hij hem vervangt gedurende zijn afwezigheid. Hij fabriceert zelf een aanstellingsbrief, en laat zich door het Ministerie van Buitenlandse zaken erkennen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken gelooft zijn verhaal, en de razzia's worden afgeblazen.
Hierop begint Perlasca de ambassade te runnen, voert hij diplomatiek strijd tegen het Hongaarse regime en Duitsland, en probeert hij middelen te krijgen om de mensen in de beschermde huizen te voeden.
In januari 1945 trekt het Rode Leger Boedapest binnen, en Perlasca als vertegenwoordiger van een fascistisch regime (onder Franco) wordt gearresteerd. Na enkele dagen wordt hij echter vrijgelaten en bereikt uiteindelijk zijn vaderland Italië. Hier leeft hij in stilte verder, tot enkele Joden, op zoek naar hun redder, hem terugvonden in 1987.
Hij wordt door Jad Wasjem tot 'Rechtvaardige onder de Volkeren' verklaard en uitgenodigd een boom te planten in de Tuin der Rechtschapenen onder de Naties. Hij sterft in augustus 1992.