In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Herschrijving, en onderzoeken we de oorsprong, evolutie en relevantie ervan vandaag de dag. Herschrijving is al tientallen jaren een onderwerp van interesse en debat en trekt de aandacht van zowel academici, experts als enthousiastelingen. Terwijl we in deze analyse duiken, zullen we de verschillende aspecten onderzoeken waaruit Herschrijving bestaat, van de historische aspecten tot de impact ervan op de moderne samenleving. Door deze verkenning hopen we licht te werpen op de verschillende aspecten die Herschrijving tot een fascinerend en relevant onderwerp maken in de hedendaagse wereld.
Herschrijving is het hernemen van oudere stof in met name de letterkunde en de geschiedschrijving. De grote lijn van de (ver)handelingen en/of de thematiek van een oorspronkelijk werk wordt hernomen.
In de letteren leidt dit tot een geheel nieuwe tekst, al dan niet in de taal van het origineel. Bij vertaling wordt in dit verband gesproken van dynamische equivalentie. Zo maakte Nobelprijswinnaar Derek Walcott met zijn Omeros (1990) een Caraïbische herschrijving van gegevens uit het werk van Homerus. Walcotts oorspronkelijke tekst bevat citaten uit het werk van Homerus, maar hij schiep een geheel eigen epos in dichtvorm. Jan Eijkelboom maakte daarvan een vertaling die dicht bij het Engelse origineel bleef (dus niet een hertaling).
Geschiedenis wordt aldoor herschreven. Herschrijving van de geschiedenis is vaak ingezet door (nieuwe) machthebbers ter legitimatie van de machtsorde, maar ook door tegenmachten en verzetsbewegingen. Vanuit het postkolonialisme wordt herschrijving van de geschiedenis gezien als een belangrijke opdracht voor een dekoloniserende natie (voormalig gekoloniseerd of voormalig kolonisator).