Het Absolute

In de wereld van vandaag is Het Absolute een onderwerp geworden dat steeds belangrijker wordt voor mensen van alle leeftijden en achtergronden. Of het nu vanwege zijn historische relevantie, zijn impact op de huidige samenleving of zijn belang voor de toekomst is, Het Absolute is een onderwerp dat niemand onverschillig laat. Door de jaren heen heeft het tot debatten geleid, tot veranderingen geleid en tot eindeloos onderzoek en studies in verschillende disciplines geleid. In dit artikel zullen we de vele facetten van Het Absolute onderzoeken en de invloed ervan op verschillende aspecten van ons dagelijks leven en de samenleving als geheel analyseren.

Het Absolute is een hogere macht die het dagelijks bestaan overstijgt (transcendeert). Daarmee staat het tegenover een persoonlijke god. Vaak wordt ermee naar het goddelijke of god verwezen, alhoewel niet exclusief. In zijn algemeenheid is het als filosofisch concept een aanduiding voor het Zijn als meest volledige en coherente entiteit.

Het streven de wereld in zijn wezen te vatten, op zoek te gaan naar de grond, de oorzaak van alle verschijnselen heeft filosofen in alle tijden ertoe aangezet de ons omringende werkelijkheid terug te brengen tot voor onze geest vatbare dimensies. Hoewel de term het absolute als zodanig in de antieke filosofie niet bekend was, is zij doordrongen met termen als oerstof ofwel substantie (bijvoorbeeld Thales, Anaximenes) geest, idee (respectievelijk Anaxagoras, Plato) in een poging de wereld te herleiden tot een beginsel.

Met de 15e-eeuwse geleerde Nicolaus Cusanus krijgt de term het absolute in den beginne de betekenis die vandaag de dag nog geldig is: datgene wat door zichzelf bepaald in zichzelf volledig is. De term wordt gebruikt voor God als het onvoorwaardelijke, in tegenstelling tot het beperkte en eindige.

  • In de godsleer van Spinoza wordt het absolute substantie genoemd (God of natuur): één wezen dat uit eigen kracht bestaat en een oneindig aantal attributen bezit.
  • Voor Fichte was het absolute niet enkel een object maar een oneindig ik dat de natuur doet voortbrengen.
  • Hegel beschouwt het absolute als dynamisch proces waarin de substantie tot subject wordt.

Zie ook