Italiaanse koloniën

Dit artikel gaat in op het onderwerp Italiaanse koloniën, een concept dat de afgelopen jaren aan relevantie heeft gewonnen vanwege de impact ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven. Sinds zijn opkomst heeft Italiaanse koloniën de aandacht getrokken van experts en het grote publiek, wat heeft geleid tot debatten, onderzoek en verschillende interpretaties. In de loop van de tijd is Italiaanse koloniën een interessant onderwerp geworden, zowel in de academische wereld als in de dagelijkse gesprekken, en de invloed ervan heeft zich naar meerdere gebieden verspreid en is een fundamenteel referentiepunt geworden voor het begrijpen van huidige verschijnselen. In deze review zullen verschillende perspectieven op Italiaanse koloniën worden onderzocht, om een ​​brede en verrijkende visie te bieden op de relevantie en impact ervan op de hedendaagse samenleving.

Italië en kolonies in 1940

Het Koninkrijk Italië deed net zoals België en Duitsland ook niet mee met de vroege kolonisatie zoals Nederland, Frankrijk, Spanje, Portugal en anderen dat wel deden. Italië bestond destijds, net als Duitsland, uit allemaal kleine landjes en werd pas in 1870 volledig een eenheidsstaat.

Bij de Koloniale Conferentie van Berlijn in 1886 verkreeg Italië de koloniën Eritrea en Somaliland. In 1911 veroverde Italië Libië en de eilandengroep Dodekanesos op het Turkse Ottomaanse Rijk. Het rijk bereikte zijn hoogtepunt tijdens het regime van Benito Mussolini toen Italië in 1935 Abessinië en in 1939 Albanië veroverde. In de Tweede Wereldoorlog moest Italië zich tot ver op eigen grondgebied terugtrekken en na de oorlog verloor het al zijn koloniën. Alleen Somaliland bleef een mandaatgebied tot 1960, waarna het samen met Brits-Somaliland het huidige Somalië ging vormen.

Italiaanse koloniën

Europa

Afrika