Dit artikel gaat in op het onderwerp Jaki Liebezeit, dat tegenwoordig zeer relevant is geworden. Vanaf het begin tot aan de implicaties ervan in de huidige samenleving is Jaki Liebezeit het onderwerp geweest van studie en debat op verschillende gebieden. Door de geschiedenis heen heeft Jaki Liebezeit een fundamentele rol gespeeld in de ontwikkeling van de mensheid, waarbij het de cultuur, de politiek, de economie en het dagelijks leven van mensen heeft beïnvloed. Door middel van een gedetailleerde analyse zullen de verschillende facetten van Jaki Liebezeit, het belang ervan in de huidige context en de impact ervan in de toekomst worden onderzocht.
Jaki Liebezeit, geboren als Hans Liebezeit, (Dresden, 26 mei 1938 - 22 januari 2017) was een Duitse drummer. Hij was actief in de jazz, werkte als studiomuzikant en was een van de leden van de band Can.
Liebezeit speelde in het begin van de jaren zestig als jazzdrummer met Buschi Niebergall in het trio van Manfred Welsandt, met de pianist Tete Montoliu en met trompettist Chet Baker. Hij werkte in de jaren 1966-1967 met het kwartet van Manfred Schoof en Globe Unity Orchestra, waar hij free jazz speelde.
In 1968 richtte hij met Holger Czukay, Irmin Schmidt en Michael Karoli de groep Can op.
Vanaf 1978 was hij studiomuzikant in Keulen en speelde hij mee op opnames van onder meer de Zeltinger Band, Michael Rother, Gianna Nannini, Eurythmics, Depeche Mode, Pascal Comelade en Brian Eno. Tevens had hij een aandeel in de grote successen van Joachim Witt, zo speelde hij o.a. mee op diens lied Goldener Reiter.
In de jaren tachtig maakte hij deel uit van de uit louter drummers bestaande groep Drums Off Chaos, waarmee hij op een hoog niveau abstracte muziek speelde. Hij werkte met de gitarist Dominik von Senger (Phantom Band, Dunkelziffer) en de Britse bassist Jah Wobble samen. In 1993 speelde hij in New York met Nicky Skopelitis; In 1995 richtte hij met de gitarist en instrumentbouwer Dirk Herweg en de synthesizerspeler Boris Polonski de groep Club Off Chaos op, waarmee hij veel optrad en drie albums maakte.
In 2002 verscheen van hem een plaat met Burnt Friedman:Secret Rhythms. In de jaren erop kwamen van het tweetal nog twee albums uit: Secret Rhythms II (2006) en Secret Rhythms III (2008). Liebezeit en Friedman traden tot Liebezeits overlijden in 2017 overal ter wereld op, soms aangevuld met andere musici.
Verder werkte Liebezeit samen met de kunstenaar Werner Kiera (twee 'online'-albums: Givt enGivt Return), Phillip Boa (het album Diamonds fall en een aantal concerten) en het muziekproject van Schiller (het album Atemlos).
Jaki Liebezeit speelde op een door hemzelf aangepast drumstel zonder pedalen. Over zijn ritmische opvatting heeft hij gezegd: "Je moet monotoon spelen, dus steeds weer dezelfde, dezelfde ritmische cyclus herhalen, herhalen, herhalen. Dan ontstaat groove.“ Of zoals Can-collega Holger Czukay het formuleerde: "Jaki speelt als een machine. Alleen maar beter.“
Jaki Liebezeit stierf op 22 januari 2017 aan de gevolgen van een longontsteking.
Bronnen, noten en/of referenties
|