Kniepeesreflex
In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de spannende wereld van Kniepeesreflex. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag zullen we elk relevant aspect van Kniepeesreflex in detail onderzoeken om u een compleet overzicht van dit onderwerp te geven. In de volgende paar regels zullen we de belangrijkste punten, de nieuwste trends en meningen van experts over Kniepeesreflex ontdekken. Met deze inhoud hopen we u een diepgaand en actueel inzicht in Kniepeesreflex te bieden, zodat u uw kennis kunt verrijken en weloverwogen beslissingen kunt nemen over dit onderwerp. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in een fascinerend universum vol nuances!
De kniepeesreflex is een spierrekkingsreflex bij de mens waarbij de bovenste dijbeenspier samentrekt. Deze reflex verloopt via de zenuwwortels L3-L4 en de nervus femoralis. De kniepeesreflex heeft een functie bij het handhaven van de houding en balans van het lichaam; verstoring daarvan kan de bovenste dijbeenspier uitrekken, de houding of balans wordt dan door de reflex hersteld. Bij deze reflex zijn twee spieren betrokken: contractie van de bovenste dijbeenspier en remming van de onderste dijbeenspier.
Onderzoek van de reflex
Men kan een patiënt in rugligging of zittend op de kniepeesreflex onderzoeken. Bij mensen met een rughernia kan de kniepeesreflex gestoord zijn, maar er zijn ook andere mogelijke oorzaken van een verminderde of een versterkte reflex.
Bij een patiënt in rugligging heft de onderzoeker de knieën van de patiënt ongeveer 20 cm van het bed. Dan klopt hij met de reflexhamer ter hoogte van de kniepees net onder de knieschijf. Het te verwachten effect is een knie-extensie of zichtbare contractie van de musculus quadriceps.
Bij een zittende patiënt kan men deze reflex nagaan met vrij afhangende benen. Het te verwachten effect is dat het onderbeen omhoog wipt en enkele keren heen en terug slingert. De slingerbeweging is echter snel weg.
Als de patiënt erg gespannen is of erg gefixeerd op de eigen knieën lukt het soms niet goed de reflex aan te tonen; het helpt dan meestal als men de patiënt de ogen laat sluiten en iets anders te doen geeft, of het versterken van de reflex, zoals het in elkaar haken van de vingers en dan aan de verhaakte handen te laten trekken (handgreep van Jendrassik).
Men kan de kniepeesreflex ook onderzoeken met gestrekte benen. Plaats de wijsvinger op de patella en druk deze lichtjes caudaalwaarts. Klop met de reflexhamer in de caudale richting op de wijsvinger. Het te verwachten effect is dat de knieschijf craniaalwaarts wipt.