Manfred Rommel
In dit artikel wordt het onderwerp Manfred Rommel vanuit verschillende perspectieven onderzocht, waarbij de sociale, culturele, politieke en economische implicaties ervan worden geanalyseerd. Er zal worden onderzocht welke impact Manfred Rommel heeft gehad op de huidige samenleving en hoe deze de manier waarop we denken en handelen heeft gevormd. Op dezelfde manier zullen historische en hedendaagse aspecten gerelateerd aan Manfred Rommel worden behandeld, om het belang en de relevantie ervan in de wereld van vandaag beter te begrijpen. Met deze uitgebreide analyse willen we een panoramisch beeld bieden van Manfred Rommel en zijn vele facetten, en uitnodigen tot reflectie en debat over dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
| Manfred Rommel | ||
|---|---|---|
| ||
Manfred Rommel (2004)
| ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 24 december 1928 Stuttgart | |
| Overleden | 7 november 2013 | |
| Nationaliteit | Duits | |
| Beroep | burgemeester | |
Manfred Rommel (Stuttgart, 24 december 1928 – aldaar, 7 november 2013) was een Duits burgemeester. Hij was lid van de politieke partij CDU.
Rommel studeerde rechten aan de Eberhard-Karls-Universiteit in Tübingen. Vanaf 1956 was hij een hoge ambtenaar in de deelstaat Baden-Württemberg. In 1971 werd hij staatssecretaris op het departement Financiën in deze deelstaat.
In 1974 werd Rommel tot burgemeester van Stuttgart gekozen. Hij was zeer populair en werd in 1982 en 1990 met een stemmenpercentage van rond de 70 procent herkozen. Zijn beleid was liberaal en tolerant met grote aandacht voor financiële orthodoxie, openbaar vervoer en een voorbeeldige integratie van vreemdelingen.
Rommel veroorzaakte wat ophef doordat hij tijdens zijn ambtstermijn de lichamen van drie leden van de Rote Armee Fraktion, na hun zelfdoding in de gevangenis van Stuttgart-Stammheim in oktober 1977, in gezamenlijkheid liet begraven op het plaatselijke Dornhaldenfriedhof.
In 1996 nam hij afscheid als burgemeester. Hij kreeg voor zijn verdiensten in datzelfde jaar de Orde van Verdienste. Binnen deze orde werd Manfred Rommel uiteindelijk bevorderd tot de hoge rang van "Großes Verdienstkreuz" (Commandeur) (in 1978) mit Stern (bevordering tot Grootofficier, in 1989) und Schulterband (bevordering tot "grootkruis aan grootlint" of Grootkruis 1996) des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland" oftewel Grootkruis. Manfred Rommel werd veel onderscheiden, zo was hij ook Grootofficier in de Orde van Oranje-Nassau. Na zijn politieke carrière was Rommel actief als spreker en schrijver. Hij leed aan de Ziekte van Parkinson.
Manfred Rommel was de zoon van Erwin Rommel, die generaal-veldmaarschalk was tijdens de Tweede Wereldoorlog. De jongen was thuis toen zijn vader door twee generaals werd overgehaald tot een gedwongen zelfdoding. Zelf had Manfred Rommel in 1944 gediend bij een luchtdoelbatterij.
Hij is in 2013 overleden op 84-jarige leeftijd.
Bronnen, noten en/of referenties
|