In het artikel van vandaag willen we dieper ingaan op Mediterrane lingua franca, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan relevantie heeft gewonnen en dat op verschillende manieren de samenleving heeft beïnvloed. Mediterrane lingua franca heeft grote belangstelling gewekt bij zowel experts als het grote publiek, het lokt debatten en reflecties uit op verschillende gebieden, van wetenschap en technologie tot politiek en cultuur. In het hele artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Mediterrane lingua franca, waarbij we het belang ervan, de implicaties ervan en de uitdagingen die het met zich meebrengt analyseren. Daarnaast zullen we onderzoeken hoe Mediterrane lingua franca in de loop van de tijd is geëvolueerd en wat de invloed ervan is op de huidige sociale dynamiek. Mis deze volledige analyse niet, die licht zal werpen op een fenomeen dat de samenleving blijft fascineren en beïnvloeden.
De meditterrane lingua franca ofwel het Sabir was een pidgin die tussen de 11e en de 19e eeuw als lingua franca werd gebruikt in het Middellandse Zeegebied. De term lingua franca is van deze benaming afgeleid en is sindsdien algemeen aanvaard. De meditterrane lingua franca heeft zich nooit tot een echte creooltaal ontwikkeld.
De meditterrane lingua franca bevat hoofdzakelijk elementen uit het Latijn, Catalaans, Italiaans en Provençaals. Later kwamen er (met name in de omgeving van Barbarije) ook elementen uit het Spaanse en Portugese, Frans, Grieks en Arabisch bij. De taal werd voornamelijk gebruikt als handelstaal en taal van de diplomatie in het vroegmoderne Midden-Oosten. Het was ook de taal die door slaven in de bagnio, Barbarijse zeerovers en Europeanen in het prekoloniale Algiers gebruikt werd.
Enkele voorbeelden van het Sabir zijn bewaard gebleven in Molières komedie Le Bourgeois gentilhomme. Hugo Schuchardt was de eerste die de taal stelselmatig bestudeerde. Volgens de door hem ontwikkelde monogenetische pidgintheorie communiceerden Portugese zeevaarders met de bewoners van Afrika, Azië en Australië door hun Portugees te combineren met de talen van de inheemse bewoners, waarna het op deze manier gevormde gebroken Portugees de basis zou hebben gevormd voor alle andere op Indo-Europese talen gebaseerde pidgin- en creoolalen zoals het Tok Pisin, Papiaments en Chinees Pidginengels. Door middel van relexificatie werd in al deze nieuwe creooltalen de Portugese en Sabir woordenschat vrijwel geheel vervangen door woorden uit andere talen (alleen de Portugese woorden sabir, "weten", en piquenho, "kinderen" hebben in alle Indo-Europese creooltalen min of meer dezelfde vorm).