In de wereld van vandaag is Octrooisamenwerkingsverdrag een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed spectrum van individuen. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn relevantie op academisch gebied, zijn invloed op de arbeidswereld of zijn belang in het dagelijks leven, Octrooisamenwerkingsverdrag zichzelf heeft gepositioneerd als een centraal onderwerp in de huidige gesprekken en debatten. Vanaf het ontstaan tot aan de evolutie ervan in de loop van de tijd heeft var1 de aandacht getrokken van zowel experts als nieuwelingen, waardoor een groeiende belangstelling is ontstaan voor een beter begrip van de implicaties en rol ervan in de wereld van vandaag. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten van Octrooisamenwerkingsverdrag, het belang en de impact ervan op verschillende gebieden onderzoeken, met als doel een alomvattende en verrijkende visie op dit onderwerp te bieden.
Het Octrooisamenwerkingsverdrag (Engels: Patent Cooperation Treaty, PCT) is een verdrag om octrooiverleningsprocedures gedeeltelijk te stroomlijnen en qua vorm en inhoud te harmoniseren. Met behulp van het PCT hoeft een aanvrager slechts een enkele aanvraag in te dienen, welke internationale aanvraag gevolg heeft in alle (152) bij het PCT aangesloten staten.
Het Internationale Bureau (IB), een onderdeel van de Wereldorganisatie voor de Intellectuele Eigendom (WIPO), ontvangt de aanvraag en controleert of het aan de formele vereisten voldoet. Tevens zorgt het IB ervoor dat de aanvraag 18 maanden later gepubliceerd wordt. Een of meer van de 15 grote octrooiverlenende instanties ter wereld treedt op als International Searching Authority en voert een nieuwheidsonderzoek uit. Meestal is dit het US Patent and Trademark Office, het Europees Octrooibureau of het Japanse Octrooibureau. De octrooiverlenende instantie die het nieuwheidsonderzoek heeft uitgevoerd, geeft ook een voorlopige opinie omtrent de octrooieerbaarheid.
Als de aanvrager tevreden is met de resultaten van het nieuwheidsonderzoek, en nog steeds prijs stelt op octrooibescherming, kan hij de procedures bij de gewenste nationale of regionale octrooiverlenende instanties voortzetten. Hij zal dan lokale octrooigemachtigden moeten inschakelen, en die zullen vaak moeten zorgen voor een vertaling in de taal van het land of de regio waar de aanvraag wordt voortgezet.
Een nationale of regionale octrooiverlenende instantie kan bij de beoordeling van de octrooieerbaarheid nuttig gebruikmaken van de resultaten van het door de International Searching Authority uitgevoerde nieuwheidsonderzoek. Dit betekent dat het nieuwheidsonderzoek niet bij elke octrooiverlenende instantie overgedaan hoeft te worden, wat een substantiële besparing oplevert. Een octrooiverlenende instantie is echter vrij om het nieuwheidsonderzoek opnieuw te doen, of een additioneel onderzoek te doen, en dat kost natuurlijk nog wel geld. De aanvrager moet elke octrooiverlenende instantie in elk land afzonderlijk overtuigen dat de uitvinding octrooieerbaar is, volgens de in dat land geldende wetten en regels.
Bronnen, noten en/of referenties
|