Oorlog in Zuid-Ossetië (1991-1992)
In de wereld van vandaag is Oorlog in Zuid-Ossetië (1991-1992) steeds belangrijker geworden in het leven van mensen. Of het nu op persoonlijk, professioneel of sociaal vlak is, Oorlog in Zuid-Ossetië (1991-1992) heeft een aanzienlijke impact gehad op de manier waarop we leven, werken en met elkaar omgaan. Vanaf het begin tot het heden is Oorlog in Zuid-Ossetië (1991-1992) het voorwerp geweest van studie, debat en bewondering, en is het een onderwerp van voortdurend belang geworden voor onderzoekers, specialisten en enthousiastelingen. In dit artikel zullen we de rol van Oorlog in Zuid-Ossetië (1991-1992) in de huidige samenleving grondig onderzoeken, waarbij we de effecten, implicaties en mogelijke toekomst ervan analyseren, met als doel de invloed ervan op ons leven beter te begrijpen.
| Oorlog in Zuid-Ossetië in 1991-1992 | ||
|---|---|---|
| Deel van Georgisch-Ossetisch conflict | ||
| Soort | Burgeroorlog | |
| Periode | 5 januari 1991 - 24 juni 1992 | |
| Partijen |  Zuid-OssetiëNoord-Ossetische vrijwilligers  Rusland? |
.svg){kind=small} Georgië
|
| Leiders | Oleg Teziev | Zviad Gamsachoerdia Edoeard Sjevardnadze |
| Verliezen | ~800 doden | ~2000 doden |
| Plaats | Georgië | |
| Casus belli | Zuid-Ossetisch separatisme | |
| Uitkomst | wapenstilstand en onderhandelingen | |
| Gevolg | De facto afscheiding van Zuid-Ossetië. | |
| ||
Locatie van Zuid-Ossetië in Europa.
| ||
De Oorlog in Zuid-Ossetië van 1991 tot 1992 was een deel van het conflict tussen Georgië en diens deelgebied Ossetië. De strijdende partijen waren de centrale overheid in Georgië en separatistische Zuid-Ossetische milities en Noord-Ossetische (Rusland) vrijwilligers.
Geschiedenis
Oorzaak
Na de afscheuring van Georgië van de Sovjet-Unie voelden de inwoners in het Georgische deel van Zuid-Ossetië zich bedreigd door het Georgische nationalisme. Daarom organiseerden ze zich en uitten ook hun solidariteit met separatisten in Abchazië, een andere regio van Georgië. Op 20 september 1990 verklaarde Zuid-Ossetië zich onafhankelijk. Bij de verkiezingen voor de Georgische Hogeraad, die door de Zuid-Osseten geboycot werden, wonnen de nationalistische partijen geleid door Zviad Gamsachoerdia. Als antwoord werden in Zuid-Ossetië parlementsverkiezingen gehouden waarvan de uitslag al snel door de Georgische Hogeraad geannuleerd werden. De Hogeraad besliste ook om de autonomie van het oblast op te heffen. Ten gevolge van geweldplegingen in en rond Tschinvali kondigde het Georgische parlement op 12 december 1990 de noodtoestand in de regio af. Meteen in januari 1991 richtte de Hogeraad de Nationale Wacht van Georgië op.
Het begin
De oorlog begon in de nacht van 5 januari 1991 toen Georgische troepen van de Nationale Wacht de stad Tschinvali, in het zuiden van Zuid-Ossetië, binnentrokken. De Osseetse militanten beantwoordden de aanval door Georgische scholen en huizen in de stad te beschieten. Uiteindelijk kwam het oostelijke deel van de stad in handen van Georgië en het westen in handen van de Osseten. Op het einde van de maand trok Georgië zijn troepen terug in de heuvels rond de stad zoals overeengekomen in een door Rusland onderhandelde wapenstilstand. Op 29 januari werd Torez Kulumbegov, die mee aan de onderhandelingstafel in de Georgische hoofdstad Tbilisi was uitgenodigd, opgepakt voor aanzetten tot etnische haat. Hij werd pas in december datzelfde jaar weer vrijgelaten.
Heroplaaiing
In maart en april brak opnieuw oorlog uit, gevolgd door een relatieve rust in de maanden juli en augustus en opnieuw oorlog vanaf midden september. In augustus stortte de Sovjet-Unie ineen en vertrokken de Russische troepen die tot dan aanwezig waren geweest. Georgië stelde een economische blokkade in tegen Zuid-Ossetië, sneed de elektriciteit af en blokkeerde aanvoerwegen. Ook de Osseten blokkeerden Georgische dorpen in de regio. Het gevolg waren ongeveer 80.000 vluchtelingen in het oorlogsgebied. In december braken ook in de Georgische hoofdstad Tbilisi gevechten uit tussen overheid en oppositie. In februari 1992 escaleerde de oorlog opnieuw. Intussen werd opgemerkt dat Rusland Zuid-Ossetië zowel militair als politiek steunde.
Het einde
Na de afzetting van de Georgische president Zviad Gamsachoerdia in december 1991 ging Georgië akkoord met onderhandelingen om een confrontatie met Rusland te vermijden. Op 24 juni 1992 kwamen de voorzitter van de Georgische staatsraad Edoeard Sjevardnadze en de Russische president Boris Jeltsin bij elkaar voor overleg. Op 14 juli werd een wapenstilstand overeengekomen waarna een vredesoperatie begon bestaande uit manschappen van alle partijen.
