Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus

Tegenwoordig is Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus een onderwerp van grote relevantie en interesse in de samenleving. Met de vooruitgang van de technologie en de mondialisering is Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus een discussiepunt geworden op verschillende gebieden, van de politiek tot de populaire cultuur. Dit fenomeen heeft geleid tot tegenstrijdige meningen en debatten over de implicaties en gevolgen ervan. In dit artikel zullen we de verschillende perspectieven en benaderingen met betrekking tot Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus onderzoeken, evenals de impact ervan op het dagelijks leven van mensen. Daarnaast zullen we de rol analyseren die Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus momenteel speelt en de mogelijke evolutie ervan in de toekomst.

Commandeurskruis
Commandeurskruis
Ridderkruis,ster en Grootkruis.
Ridderkruis,ster en Grootkruis.
De plaque van de Grootofficieren
De plaque van de Grootofficieren

De Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus (Italiaans: "Ordine dei Santi Maurizio e Lazzaro") werd op 27 december 1816 door Victor Emanuel I van Sardinië ingesteld als een Hof- of Adelsorde. De Orde ging terug op de veel oudere, door Amadeus VI van Savoye gestichte Orde van de Verkondiging die onder Emmanuel Philibert II van Savoye in 1572 weer aan de vergetelheid werd ontrukt. In dat jaar werd de Orde met de oude Kruisridderorde, de Orde van Sint-Lazarus, verbonden. Deze Orde bezat rijke commanderijen. Paus Gregorius XIII keurde de fusie in een pauselijke bul goed. De Orde had het karakter van een Ridderlijke Orde en de Ridders moesten acht "kwartieren" of adellijke overgrootouders kunnen aantonen. De Orde had een militair en geestelijk, katholiek, karakter. In 1816 werd de Orde een moderne Orde van Verdienste. Er waren drie graden en enige karaktertrekken van de oude adelsorde bleven behouden.

Graden van 1816

  • Grootkruisen
  • Commandeurs
  • Ridders van Gratie en Justitie en Ridders van Gratie. De eersten moesten als vanouds acht kwartieren aantonen, maar de laatsten waren daarvan, mits zij luitenant-kolonel waren of een vergelijkbare positie bekleden, vrijgesteld.

De Orde bezat 56 commanderijen en uit de inkomsten daarvan werden pensioenen aan de commandeurs en de Ridders betaald. Er was ook geld beschikbaar voor de eigen hospitalen. Van de Ridders werd verwacht dat zij leprozen zouden verplegen, de Orde van Sint-Lazarus was daar immers voor opgericht, trouwe katholieken waren, hun huwelijkstrouw bewaarden en niet met weduwen (her)trouwden.

De Orde kwam met de Italiaanse monarchie in 1947 ten val maar de afgezette koning en de pretendenten bleven de Orde als hun huisorde verlenen. De Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus is nu een internationaal actieve Ridderlijke Orde en heeft het oude dynastieke karakter niet verloren (Stair Sainty, 2007). Er zijn over de gehele wereld commanderijen en duizenden ridders die zich voor liefdadigheid en het propageren van de rechtzinnige katholieke leer, in de zin van het Vaticaan, inzetten.

Deze Orde dient niet te worden verward met de "Militaire en Hospitaal Orde van Sint Lazarus", zie door bekende auteur Guy Stair Sainty als een pseudo orde wordt aangemerkt.

Graden van 1855

In 1855 werd de Orde wederom hervormd. Er werden nu

  • 60 Grootkruisen
  • 150 Grootofficieren
  • 500 Commandeurs
  • 2000 Officieren (sinds 1857).

en een onbestemd aantal Ridders benoemd. De adelsproef verviel.

Gedecoreerden

Zie ook

Literatuur

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot