Romeinse ritus
In het artikel van vandaag zullen we de opwindende wereld van Romeinse ritus verkennen. Of het nu gaat om het leven van een beroemdheid, een historische gebeurtenis, een sociaal fenomeen of welk ander onderwerp dan ook, er valt zeker veel over te zeggen. In de volgende regels zullen we dieper ingaan op de meest fascinerende details van Romeinse ritus, waarbij we het belang, de implicaties en de relevantie ervan in het overeenkomstige vakgebied analyseren. Van de impact ervan op de samenleving tot de rol ervan in de populaire cultuur, we zullen ingaan op een breed scala aan aspecten die ons in staat zullen stellen de omvang van Romeinse ritus beter te begrijpen. We hopen dat deze lectuur even verrijkend als vermakelijk is, en dat het je een nieuw perspectief op Romeinse ritus kan geven. Maak je klaar om op een ontdekkings- en leerreis te gaan!
De Romeinse ritus of Romeinse liturgie is de liturgie zoals die in de Katholieke Kerk gebruikelijk is. In het verleden bestonden naast de Romeinse ritus nog verschillende andere Westerse liturgieën die zich aanvankelijk onafhankelijk van Rome hadden ontwikkeld, zoals de Keltische ritus en de Gallicaanse ritus, maar deze zijn (nagenoeg) volledig verdwenen.
De eerste beschrijving van de Romeinse ritus dateert van rond 150. In 1570 werd de Romeinse ritus gecodificeerd, en min of meer dwingend opgelegd. De enige uitzonderingen golden voor kloosterorden of kerken die al meer dan 200 jaar een eigen ritus volgden. De Mozarabische liturgie wordt nog gevolgd in een zijkapel van de kathedraal van Toledo en een kapel van de kathedraal van Salamanca; de Ambrosiaanse liturgie vindt men nog in het aartsbisdom Milaan en enkele gebieden in het Zwitserse kanton Ticino (Tessin). Daarnaast behielden Lyon en Braga hun eigen ritus. De in 1570 gecodificeerde vorm van de Romeinse ritus wordt de Tridentijnse ritus genoemd.
Enkele jaren na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) werd een nieuwe liturgie vastgesteld. De oude werd echter officieel niet afgeschaft, zodat de Romeinse liturgie sinds 1969 twee vormen kent:
- de gewone vorm: de Novus Ordo Missae
- de buitengewone vorm: de Tridentijnse mis
De Tridentijnse mis kon na 1976 in de praktijk alleen met speciale toestemming worden gevierd. In 2007 gaf paus Benedictus XVI met het motu proprio "Summorum Pontificum" meer ruimte voor het volgen van de Tridentijnse mis. In 2021 draaide paus Franciscus dit deels terug: met "Traditionis custodes" legde hij strengere regels op voor het gebruik van deze vorm. Hierin staat onder andere dat de plaatselijke bisschop bepaalt wie in zijn bisdom de buitengewone vorm mag vieren.
Externe link
- (en) The Roman Rite, Catholic Encyclopedia, 1913