Rudolph A. Marcus

In dit artikel gaan we dieper in op Rudolph A. Marcus, een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van verschillende disciplines en dat grote belangstelling wekt in de huidige samenleving. Rudolph A. Marcus is een onderwerp dat al lange tijd onderwerp van debat en studie is, en de relevantie ervan is vandaag de dag nog steeds duidelijk. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Rudolph A. Marcus onderzoeken, van de oorsprong ervan tot de impact ervan op het dagelijks leven, evenals mogelijke implicaties voor de toekomst. Om een ​​compleet beeld van Rudolph A. Marcus te geven, zullen we de positieve en negatieve aspecten ervan analyseren, evenals de mogelijke gevolgen op persoonlijk, sociaal en mondiaal niveau. Daarnaast zullen we het meest recente onderzoek met betrekking tot Rudolph A. Marcus belichten, met als doel een actueel beeld te geven van dit voortdurend evoluerende onderwerp.

Nobelprijswinnaar  Rudolph A. Marcus
21 juli 1923
Rudolph A. Marcus
Geboorteland Canada
Geboorteplaats Montreal
Nationaliteit Amerikaans
Nobelprijs Scheikunde
Jaar 1992
Reden Voor zijn bijdragen aan de theorie van elektronenoverdrachtsreacties in chemische systemen.
Voorganger(s) Richard Ernst
Opvolger(s) Kary Mullis
Michael Smith
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Rudolph (Rudy) Arthur Marcus (Montreal, 21 juli 1923) is een Amerikaans chemicus en Nobelprijswinnaar van Canadese komaf. Hij won in 1992 de Nobelprijs voor Scheikunde voor zijn bijdragen aan de theorie van elektronenoverdrachtsreacties in chemische systemen. Hij is de bedenker van de Marcustheorie.

Biografie

Marcus haalde in 1943 zijn Bachelor aan de McGill-universiteit. Aan diezelfde universiteit haalde hij in 1946 een Ph.D.. In 1958 emigreerde hij van zijn geboorteland Canada naar de Verenigde Staten. Hij is professor aan Caltech. Tevens is hij lid van de International Academy of Quantum Molecular Science.

Zijn belangrijke werk betrof het ontwikkelen van wiskundige vergelijkingen voor het berekenen van de energieverschillen bij de elektronenoverdracht en de drijvende kracht ervan. Hierbij hield hij rekening met de positieveranderingen van de omringende moleculen van het medium waarin de elektronenoverdracht plaatsvond. Later werd zijn model uitgebreid met kwantumchemische benaderingen.

Externe links