Santa Maria in Via
In dit artikel gaan we in op het onderwerp Santa Maria in Via, dat de afgelopen jaren onderwerp van belangstelling en discussie is geweest. Santa Maria in Via is een onderwerp van groot belang dat tot verschillende meningen en standpunten heeft geleid onder experts en het grote publiek. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Santa Maria in Via, van de historische oorsprong tot de implicaties ervan vandaag de dag. Daarnaast zullen we verschillende onderzoeken en benaderingen over Santa Maria in Via analyseren, met als doel een alomvattende en bijgewerkte visie op dit belangrijke onderwerp te bieden. Zonder twijfel is Santa Maria in Via een onderwerp dat niemand onverschillig laat, en daarom is het van cruciaal belang om het begrip en de analyse ervan te verdiepen.
De Santa Maria in Via is een basiliek in Rome, gewijd aan Maria. Het achtervoegsel in via betekent aan de weg en slaat op de nabijgelegen Via Flaminia, waaraan de oorspronkelijke kerk lag.
Een eerste kapel op deze plaats dateert uit de negende eeuw. Op ongeveer dezelfde plaats stond in de dertiende eeuw het woonhuis van kardinaal Pietro Cappoci. Volgens de overlevering zou hier op 26 september 1256 een overstroming hebben voorgedaan, waarbij een schilderij met de beeltenis van Maria op het water dreef. Toen de kardinaal het portret uit het water viste, trok het water zich onmiddellijk terug. Paus Alexander IV verklaarde dat hier een wonder was geschied en gelaste de bouw van een kapel. Deze kapel is nu de eerste kapel aan de rechterhand, na binnenkomst in de kerk.
De rest van de huidige kerk werd tussen 1491 en 1513 gebouwd op last van paus Innocentius IV. De façade is een ontworpen door Pietro da Cortona in 1660.
Titelkerk
Paus Julius III verhief de kerk in 1551 tot titelkerk. Houders van de titel Sanctae Mariae in Via waren:
- Giulio della Cornea (1551–1555)
- Giacomo Pzteo (1555–1563)
- Alessandro Sforza (1565–1581)
- Vincenzo Lauro (1585–1589)
- Giovanni Francesco Morosini (1590–1596)
- Silvio Savelli (1596–1599)
- Robertus Bellarminus SJ (1599–1620)
- Stefano Pignatelli (1621–1623)
- Gil Carrillo de Albornoz (1630–1643)
- Francesco Angelo Rapaccioli (1643–1650)
- Carlo Rossetti (1653–1654)
- Francesco Albizzi (1654–1671)
- César d’Estrées (1672–1675)
- Carlo Carafa (1675–1680)
- Francesco Maidalchini (1689–1691)
- Giacomo Boncompagni (1696–1724)
- Melchior de Polignac (1724–1725)
- Francesco Antonio Finy (1728–1729)
- Carlo Vincenzo Maria Ferreri Thaon OP (1729–1742)
- Giuseppe Pozzobonelli (1743–1758)
- Pietro Francesco Bussi (1759–1765)
- Antonio Colonna Branciforte (1767–1786)
- Girolamo della Porta (1801–1802)
- Michele Di Pietro (1802–1816)
- Giorgio Doria Pamphilj Landi (1816–1818)
- Carlo Maria Pedicini (1823–1828)
- Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1837–1852)
- Ferdinand-François-Auguste Donnet (1853–1882)
- François-Marie-Benjamin Richard (1889–1908)
- Agostino Richelmy (1911–1923)
- Patrick Joseph Hayes (1924–1938)
- Thomas Tien Ken-sin SVD (1946–1967)
- Paul Yoshigoro Taguchi (1973–1978)
- Joseph-Marie Trinh Van-Can (1979–1990)
- Egano Righi-Lambertini (1990–2000)
- Antonio José González Zumárraga (2001–2008)
- Raúl Eduardo Vela Chiriboga (2010-2020)
- Filipe Neri António Sebastião do Rosário Ferrão (2022-heden)
· 
· 