In dit artikel gaan we het onderwerp Scharrelpluimveehouderij bespreken en de vele facetten ervan verkennen. Scharrelpluimveehouderij is een onderwerp dat de afgelopen jaren de aandacht van veel mensen heeft getrokken en op verschillende gebieden tot discussie, belangstelling en reflectie heeft geleid. Van de impact ervan op de samenleving tot de relevantie ervan op academisch gebied, Scharrelpluimveehouderij nodigt ons uit om na te denken over het belang ervan en ons onder te dompelen in de complexiteit ervan. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen met betrekking tot Scharrelpluimveehouderij onderzoeken, om het bereik en de invloed ervan op ons dagelijks leven te begrijpen.
De scharrelpluimveehouderij is een huisvestingssysteem voor kippen waarbij de dieren niet in (kleine) kooien worden gehouden, maar in stallen met meer ruimte per dier dan in een legbatterij. Het systeem is ontwikkeld nadat er in de jaren 80 van de twintigste eeuw een verandering plaatsvond in de publieke opinie betreffende dierenwelzijn. In het scharrelhuisvestingssysteem zou de kip meer natuurlijk gedrag kunnen vertonen, waaronder scharrelen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen
Bij de scharrelpluimveehouderij gaat het vooral om legpluimveehouderij. In de vleeskuikenhouderij wordt vrijwel alleen onderscheid gemaakt tussen biologisch en gangbaar. In 2005 werd ruim 16% van alle consumptie-eieren in Nederland gelegd door kippen die gehuisvest zijn in een scharrelhuisvestingssysteem.
Voor scharrelhuisvesting gelden strengere eisen omtrent dierwelzijn. De dieren hebben echter geen vrije uitloop en de stal kan bestaan uit maximaal 3 etages. Wel hebben de dieren meer oppervlakte, zodat ze kunnen scharrelen. Hier volgt een aantal minimale eisen die gesteld worden aan stallen waar scharrelkippen worden gehuisvest:
Verenpikken behoort bij het normaal sociaal gedrag van kippen. Door o.a. verveling, een grote groepsgrootte (max 6000) en weinig bewegingsruimte (9 per m²) kan verenpikken uitgroeien tot een probleem van intensief pikken en dat leidt tot kale plekken en soms ook verwondingen aan kammen, lellen en cloaca. Verenpikken wordt zo veel mogelijk voorkomen door extra afleidingsmateriaal, meer bewegingsvrijheid en een natuurlijk dag- en nachtritme Bij kippen met vrije uitloop komt verenpikken minder voor. Wordt de kip na de intensieve productie periode als hobbykip in vrije uitloop gehouden dan herstelt de verenschade zich na twee rui-perioden (2 jaar).
Dezelfde eisen als bij scharrelstal met de volgende extra eisen:
Een ei gelegd door een scharrelkip wordt een scharrelei genoemd. De term scharrelei zegt iets over de huisvestingsmethode van de kip, het zegt niets over het voedsel dat de kip krijgt.
Scharreleieren zijn te herkennen aan het stempel "scharrelei" op het ei zelf en op het doosje. Het scharrelkeurmerk wordt toegekend en gecontroleerd door het Controlebureau Pluimvee, Eieren en Eiproducten (CPE). In Europa moet er sinds 2004 een eicode op het ei staan, bij een scharrelei moet het eerste getal van deze eicode een 2 zijn.
Er zijn gevallen bekend dat kooi-eieren als scharreleieren zijn verkocht. Kooi-eieren zijn te herkennen aan de typische sporen die vaak op het ei staan. Deze sporen worden veroorzaakt door het rollen van het ei over metalen roosters van de legbatterij. In juni 2013 werden Kamervragen gesteld over fraude met scharreleieren omdat een aantal pluimveehouderijen en directeuren van een eierboerderij hiervoor vervolgd werden.
Bronnen, noten en/of referenties
|