In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Symfonische jazz verkennen. Vanaf het begin tot aan de impact ervan op de moderne samenleving is Symfonische jazz een onderwerp van voortdurende belangstelling en debat geweest. Door de geschiedenis heen heeft Symfonische jazz een cruciale rol gespeeld in de levens van mensen, door de manier te beïnvloeden waarop we denken, ons gedragen en ons verhouden tot de wereld om ons heen. Door middel van een uitputtende en gedetailleerde analyse zal dit artikel proberen licht te werpen op verschillende aspecten van Symfonische jazz, waardoor de lezer een complete en verrijkende visie krijgt op dit onderwerp dat vandaag de dag van groot belang is.
Symfonische jazz is jazzmuziek die gekenmerkt wordt door lang uitgesponnen nummers vol tempo- en themawisselingen, waarin niet zelden elementen van de klassieke muziek zijn verwerkt.
Het genre is ontstaan in de jaren twintig, toen orkestleider Paul Whiteman de componist George Gershwin benaderde voor een compositie voor piano en jazzband, die uitmondde in Rhapsody in Blue. Later, in de jaren dertig, componeerde Ervín Schulhoff veel symfonische jazz. In de 21e eeuw wordt het genre nog steeds beoefend door onder anderen Barbara Dennerlein, bijvoorbeeld op het virtueel pijporgel.
Kenmerkend voor symfonische jazz is het gebruik van elementen uit de klassieke muziek, zoals klassieke muziekinstrumenten, thema's of compositieschema's.
Het genre wordt ook wel tot de progressieve jazz gerekend, ter onderscheiding van de meer commerciële, gemakkelijk in het gehoor liggende jazz.
| Bronnen, noten en/of referenties |