In het volgende artikel zullen we Vlakkevloertheater in detail onderzoeken, een relevant onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van experts en het grote publiek. Door de jaren heen is Vlakkevloertheater het onderwerp geweest van debat, studie en analyse, wat eindeloos onderzoek en tegenstrijdige meningen heeft opgeleverd. Het belang en de impact ervan op de moderne samenleving maken het tot een onderwerp dat onderzoek en reflectie waard is. Via dit artikel zullen we proberen beter te begrijpen wat Vlakkevloertheater is, wat de implicaties ervan zijn en hoe het verschillende aspecten van ons dagelijks leven kan beïnvloeden.
Een vlakkevloertheater, afgekort vvt, is een theater waarbij het publiek op de eerste rij op hetzelfde niveau zit als het toneel, in tegenstelling tot een lijsttheater, waarbij de eerste rijen zich lager bevinden.
Doordat de acteurs zo dicht bij hun publiek kunnen komen, is het publiek meer betrokken in de voorstelling. De toneelrand is niet meer de harde grens.
Veel vlakkevloertheaters zijn kleinere zalen tot 250 mensen. Boven het toneel is vaak geen trekkenwand maar een netwerk van buizen of bruggen aangebracht om de spots aan te hangen. Ook is de hoogte geringer dan in het toneelhuis van een lijsttheater en is een deel van de theatertechniek zichtbaar voor het publiek.
Sommige zalen hebben een dubbelfunctie. Hier kunnen, door middel van een hefplateau, de eerste paar rijen tot op toneelniveau worden gebracht en de lijst kan uit het beeld worden verwijderd.
De Brakke Grond was het eerste vlakkevloertheater in Nederland en beleefde zijn opening in 1962 (De Voogd, 1970).
Vlakkevloertheaters in Nederland waren verenigd in de Vereniging van Vlakke Vloer Theaters (VVT). In 2003 is deze opgegaan in de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties (VSCD). In 2018 hebben veertien podia zich weer verenigd in het Vlakke Vloer Platform.
Vlakkevloertheaters in Nederland:
Voormalige vlakkevloertheaters in Nederland:
Bronnen, noten en/of referenties
|